تــازه دو ســال از آغــاز حکومت قاجــار و پایتختی تهران گذشــته بود که تیمچه اکبریان در بازارچه عودلاجان ساخته شــد؛ تیمچه‌ای که به دست کلیمیان ساخته شد و صنف زرگرها و صراف‌ها در آن مشــغول به کار بودند. این تیمچه خیلی زود به نخستین بانک رهنی ایران تغییر کاربری داد و مردم می‌توانستند با گرو گذاشتن وسایل بــا ارزش خــود، از این بانک پــول قرض کنند.
کنیسه عزرا یعقوب از جمله جاذبه‌های گردشگری به یــادگار مانــده از یهودیان اســت کــه همــواره پذیرای گردشــگران زیــادی اســت این کنیسه در خیابان مصطفی خمینی کوچه ســنگی و کوی حکیم واقع شده است. کنیسه صدساله‌ای که عبادتگاهی مهم برای یهودیان محسوب می‌شــود و از جایگاه ویژه‌ای در بین پیروان این دیــن برخوردار اســت.
درست بعد از بازارچه مروی، چند قدم مانده به خیابان پامنار مسجد و مدرسه علمیه «آقا محمود» یا همان مسجد حکیم باشی با آجرهای باریک سرخ و زرد نمایان می‌شود. ورودی مسجد نیم طبقه‌ای از ارتفاع پیاده‌رو کوتاهتر اســت؛ به نظر می‌رسد آسفالت و سنگ‌فرش‌های مداوی که به مرور زمان در این کوچه روی هم ســوار شــده، کف کوچه را بالا آورده.
« مســجد ســراج الملــک» از طرفــی رو بــه ســوی خیابان امیرکبیــر دارد و در دیگــرش رو به کوچه «ســراج الملک» باز می‌شــود. مسجدی قدیمی که کتیبه کاشیکاری شده ســردر آن بــرای اهالی و کاســبان قدیمی خیابان چراغ برق یا همان امیرکبیر شــعری آشنا است: «حســن توفیق بین که مسجد کرد/ سطح میخانه را سراج الملک» قصه این مســجد را هم که در دوره ناصرالدین شــاه ســاخته شده همین کاشــی نوشته قدیمی روایت می‌کند.
مســجد و مدرســه حــاج قنبر علی خان یکی از یادگارهای دوره قاجاریان در شرق منطقه ۱۲است. ایــن بنای ارزشــمند تاریخی کــه ۲۵ مهرماه سال ۱۳۸۳با شماره ۱۱۲۰۹به ثبت می‌رسد.