نهمین عصر ششم:طرح برنده

نهمین عصر ششم:طرح برنده

«گاه، هیچ‌کس بازنده نیست، ولی برنده یکی است»!

این آخرین جمله در مستند «طرح برنده» اثر ماندگار خسرو سینایی است. مستندی که روایتگر مسابقه طراحی معماری «مجتمع آتی‌سنتر» در سال ۱۳۸۲ است با مشارکت معماران بزرگی از ایران و جهان. بزرگانی که بسیاری‌شان در میان ما نیستند: هادی میرمیران، علی‌اکبر صارمی، ایرج اعتصام و دیگران. در این مستند، خسرو سینایی رخصت می‌یابد تا از مراحل طراحی در آتلیه و دفتر این معماران فیلم بگیرد. تصاویری ماندگار از مرحوم میرمیران و خودنویس طراحی‌اش و مهندس جودت و بازی با ماکت حجم‌هایش و دیگران. ایرج اعتصام شاداب را داریم با علی‌اکبر صارمی پشت میز بحث و بررسی طرح‌ها. خلاصه، مستندی است بسیار خاطره‌انگیز و به یادماندنی.

دکتر ایرج اعتصام

شیدا و پیرِ معماری و شهرسازی ایران بود.
حالا دیگر، فقط تصویر و یاد و نام او را داریم. از میان ما پرکشید و رفت.
باید آماده شویم تا در حد شان و منزلت این بزرگِ معماری و شهرسازی ایران، نکوداشت ششایسته‌ای برگزار کنیم.
با این حال، هر روز و هر هفته باید یادش را گرامی بداریم و آموزه‌های این بزرگ‌مرد را مرور کنیم.
در یک محفل ساده و صمیمی،
روز جمعه دوم دی‌ماه، از ساعت ۱۵ تا ۱۸
در خانه اردیبهشت اودلاجان گرد هم می‌آییم و خاطره‌هایی را باهم مرور می‌کنیم.
ماکت کتاب ارزشمند و مرجع استاد را که متاسفانه شاهدش انتشارش نشد، ورق می‌زنیم و به عمق و وسعت دانش و دانایی این پیر بزرگ معماری و شهرسازی ایران درود می‌فرستیم.

نخستین «شب موزه»

نشست صمیمی و بسیار پرباری بود. آقایان شهاب‌الدین ارفعی، علیرضا قلی‌نژاد و احمد محیط طباطبائی به عنوان میهمانان و میزبانانِ دورِهمی، هر یک نکات بسیار زیبایی در خصوص موزه و آموزه‌های آن مطرح کردند و مخاطبان هم، حسب علایق و سلایق خود نکات دیگری را گفتند و پرسش‌هایی را مطرح کردند. نشست، به صورت گپ‌وگفت عمومی بود و قرار بر سخنرانی نبود. لذا می‌توان گزارش آن را نیز بصورت عمومی و بدون ذکر نام افراد مطرح نمود.

باز هم بهار به خانه اردیبهشت اودلاجان آمد

به رسم سالیان، وقتی نوروز می‌آید، فرصتی دست می‌دهد روزها و هفته‌های یک سال گذشته را مرور کنیم و احیانا درسی برای سالِ پیشِ رو بگیریم. نوروز ۱۴۰۱ سومین نوروز خانه اردیبهشت اودلاجان است.

نمایشگاه بهار بلوچ

مردمی‌که تاریخ دارند، با هنرآفرینیِ خود ماندگار می‌شوند. اگر نقش و هنر بلوچ هنوز هم دوام دارد، چشم‌ها را خیره و گوش‌ها را نوازش می‌کند، نشانه مدنیت و تاریخ این مردم است.
اما، فرزندان این تاریخ، وظیفه دارند هنر دیرین را به جهان امروز وصل کنند و غبار کهنگی از تاروپود آن بردارند.
نمونه‌های این تلاش هنرمندانه را در نمایش لباس‌های زیبا و امروزی با گل‌نقش‌هایی از سوزندوزی بلوچ شاهدیم. تلاشی زیبا و بسیار ظریف که هنر تاریخی را با زیبایی‌شناسی امروز پیوند می‌دهد.
امروز می‌توان به نقش بلوچ بر تن ایران افتخار کرد. لباس‌هایی بر تن زنان فرهیخته و خوش‌سلیقه وطن با سوزندوزی‌های زنان و دختران هنرمند بلوچ.