اودلاجان را باهم می‌سازیم
بازدید شهردار محترم منطقه دوازده، جناب آقای امیریزدی، از «خانه اردیبهشت اودلاجان» (نیمروز ۱۲ آبان ۱۴۰۰ خورشیدی)، فرصت مغتنمی بود برای طرح احیای اودلاجان به مثابه اصلی‌ترین پهنه قلب تاریخی تهران.
قهوه خانه رمضون یخی
شوش، دروازه غار، قهوه خانه حاج تقی یا همان قهوه خانه رمضون یخی با بیش از ۷۰ سال سابقه قهوه خانه‌ای بزرگ و در عین حال ساده و بی آلایش. انگار در قسمتی از زمان متوقف شده است. این را یخچال بوفه‌ای و قدیمی مغازه تأیید می‌کند. اما مشتریانش هنوز پر و پا قرص طرفدارش هســتند.
امید را به محله برگردانیم!
از آن روزی که برخی از اهالی محله به این نتیجه رسیدند که «محله دیگر جای زندگی نیست»، افول محله آغاز شد. چرا چنین تفکری پیدا شد، داستان مفصلی دارد ولی قطع و یقین باید دانست که طرح‌های شهری نسنجیده سال‌های سی و چهل خورشیدی نقش بسیار مهمی در پیدایش این تفکر داشتند.
محله عضوی از شهر (۲)
کم‌التفاتی و گاه ظلم‌هایی که به محله اودلاجان در چند دهه قبل از انقلاب روا شد، با انقلاب به آخر نرسید. آن جریان‌های فکری هنوز هم زنده بودند و وجود بافت تاریخی در دل شهر را برنمی‌تافتند. اینان لزوما مجری منافع یا علایق مال‌اندوزانه افراد و گروهها نبودند.
بی‌مایه فطیر است!
اگر برای تعمیرات و مرمت یک خانه تاریخی در بافت تاریخی همان ضوابط اداری پردامنه و پرهزینه را قائلیم که برای ساخت یا تعمیرات آپارتمانی در بخش نوساز شهر، دیگر چه توقعی داریم که اهالی آستین بالا بزنند و محله را آباد کنند.