جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ خورشیدی، یکی از روزهای خوب «خانه اردیبهشت اودلاجان» شد. هم‌سفری یک روزه با تعدادی انسان شریف و دوست‌داشتنی به شهر تاریخی قزوین. در این سفر فرصت داشتیم با هم‌سفران تازه‌ای آشنا شویم. از جنس همان خوبان سفرهای قبل.
قزوین شهر بزرگی نیست، ولی بیش از بسیاری از شهرهای بزرگ کشور جاذبه گردشگری و فرهنگی دارد.
هم دولت‌خانه دارد، هم بازار؛ هم مقبره حمدالله مستوفی را دارد هم گراندهتل را که می‌گویند اولین هتل در نوع خود در ایران است.
باغ‌های سنتی قزوین هم داستان خودشان را دارند با طومارها و خط سیاق و هزار نکته باریک‌تر از مو.
در یک سفر یک روزه می‌شود از بازار سعدالسلطنه وارد بازار قیصریه شد و در آن‌جا دوری زد و وارد بازار پشت مسجد النبی شد و خود مسجد را دید.
دومین سفر یک روزه خانه اردیبهشت اودلاجان برگزار شد. نطنز را دیده‌بودیم، سمنان را هم دیدیم. هرچند نه کامل، بل در حد زمان و فرجه یک روزه. سمنان و همین‌طور نطنز، ناگفتهها و نادیده‌های بسیار دارند. طبیعی است با یک سفر یک روزه نمی‌توان شهر و محیط را شناخت. هدف چنین سفری گشودن دریچه‌ای به دنیای یک شهر است. البته دریچه‌ای تازه! مثلا در سفر سمنان کوشش بر این بود آن بخش از سمنان که «هویت» اصلی کالبدی و شهری آن است برای هم‌سفران نمایان شود (که البته خیلی ناقص انجام شد و فرصت کافی به دست نیامد). سامانه پخش آب سمنان و شش استخر آن اصلی‌ترین هویت شهر سمنان است. ما فقط توانستیم کنار یک استخر جمع شویم توضیح کوچکی را باهم سهیم شویم.
سفر به شهر نازنینِ نطنز، با جمعی از هم‌سفرانِ بسیار دوست‌داشتنی، نقطه آغاز سفرهای گردشگری «خانه اردیبهشت اودلاجان» بود. و چه آغاز زیبایی. این سفر ما را مصمم‌تر کرد، حتما خواهیم کوشید هر یک از سفرها غنی‌تر و دلنشین‌تر ازسفر قبلی باشد.
در گام اول، نطنز مقصد گردشگری انتخاب شده. در این سفر، علاوه بر بازدید از شهر و آثار میراثی و فرهنگی آن، پروژه‌ای احتمالی مطرح خواهدشد. می‌خواهیم بدانیم در نطنز هم می‌شود فعالیت‌هایی از جنس فعالیت‌های خانه اردیبهشت اودلاجان انجام داد؟ در چه سطح و دوره زمانی؟
یکی از خانه‌های بسیار زیبا و مهم در اودلاجان، خانه «نصیرالدوله بَدِر» است. که متاسفانه حال و روز خوشی ندارد و در مخمصه مالکیت و دعوای حقوقی از یک سو و معضلات اداری و میراثی از سوی دیگر است. این خانه متعلق به یکی از پیشگامان آموزش و پرورش مدرن در ایران و دولتمرد دوران قاجار و پهلوی است: میرزا احمدخان نصیرالدوله ، در سال ۱۲۴۹ خورشیدی در رشت به دنیا آمد در سال ۱۳۰۹ در تهران درگذشت. او در تهران بنا بر سنت رایج در آن زمان به فراگیری ادبیات فارسی، فقه، اصول، حکمت الهی و هم‌چنین زبان فرانسه و علوم ریاضی پرداخت.