اودلاجان، میتواند، دوباره، سر بلند کند!
اودلاجان، میتواند، دوباره، سر بلند کند!
اودلاجان، میتواند، دوباره، سر بلند کند!
در انتهای یک بنبست تنگ و کوچک، در کوچه آقاموسی، خانهای هست که امروز «خانه اردیبهشت اودلاجان» نام دارد. این خانه تازه مرمتشده، حیاطی دارد و تالارهایی در دو وجه آن و البته حمام و خزینهای که به شهادت آهکبریهای دیوارهایش، قدمتی بیش از قاجاری دارد و یادگار دوران زندیه است. نقشونگارهای این آهکبریها هم چندان شبیهِ نقوش اسلیمی و ختایی نیست. شباهت زیادی به نقوش منبر و محراب کنیسهها دارند.
بر اساسِ اطلاعات عبالغفار، که نخستین نقشه تهران را با نام «نقشه دارالخلافه تهران» تهیه کرده، در دوره ناصری، این خانه متعلق به میرزامحمد ناظر بوده. بنابه اطلاعات سفرنامهها و تذکرهها، «ناظر» به کسی میگفتند که حساب دخل و خرج دربار را داشته. بنابراین، میرزامحمد آدم مهمی در آن دوره بوده. به همین خاطر هم هست که نام او در آن نقشه بر روی این خانه نوشتهشده.
موزه سکه در سال ۱۳۴۲ خورشیدی و با همت تیمسار فرجالله آقاولی مدیر عامل وقت بانک سپه تأسیس شد. بانو شیرین ملکزاده بیانی به عنوان کارشناس سکه مسوول گردآوری این مجموعه در سالهای پیش و پس از آن بود و چیدمان و ردهبندی سکههای موزه با نظارت مستقیم وی صورت پذیرفت.