برخی بزرگان فرهنگی کشور چنان بزرگ و مهم هستند که هرکسی جسارت لازم برای ساخت مستند از زندگی و آثارشان را ندارد. می‌گویند می‌ترسیم نزدیکش شویم. اما سیدجواد سیدهاشمی این جسارت را داشت که یک سال پس از مرگ استاد محمدابراهیم باستانی پاریزی، مستند «از پاریز تا پاریس» را رونمایی کند. با موضوع استاد باستانی پاریزی. رفتن به سراغ استاد باستانی پاریزی از این جهت سخت است که او شخصیتی چندوجهی دارد. هرچند بیشتر به عنوان تاریخ‌دان شناخته می‌شود ولی مگر شعر نسروده؟ مگر متون ادبی و قدیمی تصحیح نکرده؟ مگر پژوهش‌های کرمان‌شناسی ندارد؟ مگر عضو فرهنگستان علوم نبود؟
این ترانه بوی نان نمی دهد/ بوی حرف دیگران نمی دهد/ سفره ی دلم دوباره باز شد /سفره ای که بوی نان نمی دهد/ نامه ای که ساده و صمیمی است/ بوی شعر و داستان نمی دهد:/ با سلام و آرزوی طول عمر؛/ که زمانه این زمان نمی دهد/ کاش این زمانه زیر و رو شود؛/ روی خوش به ما نشان نمی دهد…
قیصر امین‌پور خیلی زود از این جهان پرکشید. در چهل و هشت سالگی. در سال ۱۳۸۶٫ هشت سال قبل دچار سانحه رانندگی شده‌بود و چند عمل جراحی قلب و کلیه، باز هم شفا نکرد و این شاعر پرشور از این جهان رفت. از اهالی «حوزه هنر و اندیشه» بود و برای سرایندگان و نویسندگان جنگ و صلح بزرگداشت می‌گذاشت. برای شاعران گمنام هم مراسم بزرگداشت می‌گذاشت. مثلا برای سلیمان هراتی. دنیای خودش را داشت و به دنیای ابدی خودش هم رفت. مزارش در روستای اوست: گتوند
این را همه می‌دانیم که محمدعلی سپانلو، شاعر، روزنامه‌نگار، مترجم و پژوهشگر بود. فعالی اجتماعی هم بود. اما آن‌چه که او را از دیگر شاعران هم‌عصر خودش متمایز می‌کند، آن است که «شاعر تهران» است. او زاده و پرورش‌یافته تهران و شاعر تهران است. اصولا شعر شهری نوشتن یک مزیت است، بویژه اگردر مورد شهر مشخصی باشد که از کلی‌گویی گذر کند. سپانلو با منظومه «پیاده‌رو» در سال ۱۳۴۷ شهرت یافت و بعدها با منظومه «خانم زمان» و مجموعه شعر «قایق‌سواری در تهران» ورد زبان‌ها شد. آثار زیادی از او به یادگار مانده که «تبعید در وطن» از آخرین‌ها است. عمرش به درازا نکشید و در ۷۵ سالگی در سال ۱۳۹۴ از میان ما پرکشید.
این را همه می‌دانیم که محمدعلی سپانلو، شاعر، روزنامه‌نگار، مترجم و پژوهشگر بود. فعالی اجتماعی هم بود. اما آن‌چه که او را از دیگر شاعران هم‌عصر خودش متمایز می‌کند، آن است که «شاعر تهران» است. او زاده و پرورش‌یافته تهران و شاعر تهران است. اصولا شعر شهری نوشتن یک مزیت است، بویژه اگردر مورد شهر مشخصی باشد که از کلی‌گویی گذر کند. سپانلو با منظومه «پیاده‌رو» در سال ۱۳۴۷ شهرت یافت و بعدها با منظومه «خانم زمان» و مجموعه شعر «قایق‌سواری در تهران» ورد زبان‌ها شد. آثار زیادی از او به یادگار مانده که «تبعید در وطن» از آخرین‌ها است. عمرش به درازا نکشید و در ۷۵ سالگی در سال ۱۳۹۴ از میان ما پرکشید.
ساختن پرتره احمد شاملو کار هرکسی نیست. او هم شاعر بود هم سیاسی. هم روشنفکر بود هم روزنامه‌نگار. در سال‌های آخر عمر سختی زیاد کشید هم از روزگار هم از بیماری. بسیار خوش‌شانس بود که آیدا را در کنار خود داشت.ناصر تقوایی روبروی این ابرمردِ شعر نشسته و پرسیده و پاسخ گرفته. گفتگوی یک سینماگر بزرگ با یک شاعر بزرگ. دیدن دارد.
