باید بی‌هیچ مجامله و تعارف، پذیرفت ارائه پیشنهاد و طرح برای نوسازی یا بهسازی یک محله، بی‌تردید، کار و وظیفه کارشناس است نه همه افراد، فارغ از حرفه و جنس و آیین و سن. باید بی‌هیچ تعارف پذیرفت که «شهرسازی» یا «برنامه‌ریزی شهری» یک علم است و اظهارنظر درباره آن در حوزه توانایی و وظایف علمای شهرسازی است نه هرکس دیگر.
شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری، به جرات می‌توان گفت، دانش مادر و اصلی در جهان امروز است. بالاخره با هر تنعم یا با هر محدودیت و شدت، مجبوریم در شهر زندگی کنیم. خوب‌و بد زندگی‌ها در همین شهرها اتفاق می‌افتد و بی‌آنکه بدانیم یا بخواهیم که بدانیم، شکل و ساختار شهر بر روح و روان ما اثر می‌گذارد.
مشارکت واقعی نه دستوری. یعنی از همان ابتدای تصمیم‌سازی و تولد ایده، اهالی باید مشارکت کنند و تامین بخشی از هزینه را هم به عهده بگیرند. مردم باید چنین بینگارند که برای خانه شخصی خود باغچه‌ای می‌سازند که هم خودشان استفاده کنند هم مهمانانشان را به استراحت در آن دعوت کنند.