گزارش مستند ۲۴ فریم

برای کسانی که با سینمای عباس کیارستمی آشنا و دمحور هستند، دیدنِ فیلم ۲۴ فریم، حتما یک رویداد می‌تواندباشد. آخرین یادگار استادمسلم سینمای ایران و جهان. او این فیلم را زمانی‌که در بیمارستان دوران نقاهت را می‌گذراند نهایی کرد. هرچند برخی ظرایف تکمیلی را احمد کیارستمی پس از فوت پدر به نجام رساند. فیلم از ۲۴ قطعه حدود چهارونیم دقیقه‌ای تشکیل می‌شودکه هرکدام، ظاهرا، موضوع و داستانی جدا و خاص دارند اما در همه آن‌ها پیرنگ مشخصی وجود دارد که نشان از سینما و تفکر کیارستمی دارند. تکنیک اثر ترکیبی از عکس، انیمشن، روایت و جلوه ویژه است. بی‌شک می‌توان گفت این فیلم کاملا با آثار قبلی کیارستمی متفاوت است و خلوص انتزاعی فوق‌العاده‌ای دارد که برای بیننده کاملا تازگی دارد. این فیلم در جشنواره کن نمایش داده‌شد و یکی از منتقدان اروپایی اعلام کرد «این فیلم پایانی است بر کن». به باور او، کن دیگر اثری بالاتر از این نخواهد دید. بااین‌حال، تاسف‌بار است‌که این شاهکار سینمای ایران هنوزفرصت نمایش در ایران را پیدا نکرده، مگر به‌صورت نمایش‌های محفلی و محدود. حیف.