سینما ری
در فاصله نه چندان دور از محله، در خیابان قزوین، نزدیک خیابان ولیعصر، سال‌های ممتد، سینمایی بود به نام «ری» که بعدها نامش را به «داریوش» عوض کرد. سینمایی بود خاص و با مخاطبان زیاد. در سال ۱۳۵۵، بیش از ۴۴۴ هزار بلیط در این سینما فروخته شده.
کوچه امین‌الدوله
آب با تنبوشه‌های سفالی از انشعاب‌های مشخصی به خانه‌ها می‌آمد و در آب‌انبارها ذخیره می‌شد. مسیر این تنبوشه‌ها معمولا از داخل خانه‌ها و حیاط مردم بود و همین هم توفیق اجباری برای برخی روابط بود. آن زمان که مردم آب‌انبار داشتند و شهر قنات‌ها، نام کوچه ما، «امین‌الدوله» بود.
پشت شهرداری
امروز، در میدان امام‌خمینی، جداره شمالی را به اسم «پشت شهرداری» می‌شناسند. پشت کدام شهرداری؟ اما، هیچ اسمی بی‌مسما نیست. تا چندی پیش، ساختمان شهرداری تهران، که قبلا ها «بلدیه طهران» گفته می‌شد در همین جا بود.