امروز، در میدان امام‌خمینی، جداره شمالی را به اسم «پشت شهرداری» می‌شناسند.

پشت کدام شهرداری؟ در حالی این بخش از میدان را پشت شهرداری می‌نامند که اصلا ساختمانی جلو آن نیست که آن را پشت این ساختمان بدانیم. اما، هیچ اسمی بی‌مسما نیست.

تا چندی پیش، ساختمان شهرداری تهران، که قبلا ها «بلدیه طهران» گفته می‌شد در همین جا بود. پشت آن کوچه‌ای به عرض چهار متر بود که در آن رادیوسازها و فروشندگان و تعمیرکاران لوازم صوتی خریدو فروش می‌کردند و روزگار می‌گذراند.

آن‌جا معروف بود به «کوچه پشت شهرداری».

اما داستان آن ساختمان: عمارت بلدیه تهران یا ساختمان شهرداری تهران ساختمان باشکوهی بود که به دستور موسیو گاسپار ایپکیان، شهردار ارمنی وقت تهران، در میان سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۲ خورشیدی در ضلع شمالی میدان توپخانه (میدان سپه) تهران ساخته شد.

این ساختمان در میان سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۸ ویران شد. و جای آن فضای سبز ایجاد و پس از مدتی به پایانه اتوبوسرانی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه واگذار گردید.

الان از آن عمارت، فقط ماکتی است که در شهرک سینمالی غزالی ساخته‌شده. همین. بانی عمارت بلدیه، کفیل شهرداری در دولت سیدضیا بود.

وقتی سیدضیا رفت و سردارسپه همه‌کاره شد، سرلشکر کریم بوذرجمهری شهردار تهران شد و ساختمان نیمه‌کاره بلدیه یا شهرداری آماده شد. این عمارت حدود چهل و خرده‌ای سال برپا بود و کار می‌کرد.

در این مدت چندبار نمای آن، به‌خصوص سردر آن دچار تغییر شد. تا این‌که بالاخره در سال ۱۳۴۷ تخریب و ویران شد. معماری این عمارت، همانی است که کارهای زیادی در تهران دارد از جمله عمارت پست تهران: نیکلای مارکوف، معماری ایرانی با اصلیت گرجستانی.

اینک‌که حدود نیم قرن از ویرانی آن عمارت می‌گذرد، قرار است ساختمانی با همان شکل و شمایل و در همان‌جا ساخته‌شود و حکم «خانه شهر» داشته‌باشد. با کاربری و فعالیت فرهنگی و اجتماعی. تا کنون (زمستان ۱۴۰۰) ساخت این عمارت جدید، بیش از ۷۰ درصد رشد داشته و امید می‌رود به‌زودی اتمام و بازگشایی شود.