بسیاری از معماران و شهرسازان امروز ایران، وامدار دکتر سیروس باور هستند. بسیاری از این عزیزان یا دانشجوی او بوده‌اند یا همکار و همراهش. او امروز، سینه پری از حرف و خاطره دارد. او یکی از زمردهای ادبیات و حرفه معماری و شهرسازی ایران است.
در یازدهمین «عصر ششم» خانه اردیبهشت اودلاجان در کنار این آموزگار عزیز می‌نشینیم و با او هم‌کلام می‌شویم. این عصر ششم (که اصولا باید روز پنجشنبه برگزار می‌شد) روز شنبه ۲۹ بهمن‌ماه خواهدبود. محفلی از دوستان و دوستداران دکتر سیروس باور، به احترام چند دهه تلاش او برای ارتقای معماری این سرزمین.
سینمای ایران چند فیلم این‌چنینی دارد؟
جایزه، اجاره‌نشین‌ها، ناخدا خورشید، هامون، ای ایران، در مسیر تندباد، کیمیا، شهر زنان
به بهانه رونمایی از کتاب
«یک عمر زندگی با سینمای ایران»
با هارون یشایایی، تهیه‌کننده این فیلم‌ها، دورِ هم می‌نشینیم.
هوا روشن بود، بچه‌ها بعد از برگشتن از مدرسه، کتاب و دفترشان را همه جای اطاق‌های خانه پرتاب کرده و مثل هر عصر دور چراغ برق سر کوچه جمع شده‌بودند و بجز درس و مشق روزانه درباره همه‌چیز هیاهو برپا می‌کردند، یکی از روزها در میان هیاهوی کودکانه بچه‌ها، داود که از دیگران کمی بزرگ‌تر بود، دوان دوان خود را به جمع رساند و سراسیمه با تکان سر و دست فهماند که اتفاق مهمی افتاده. . . !
وزارتخانه‌های امور خارجه (اداره هماهنگی‌های فرهنگی) و فرهنگ و ارشاد اسلامی، در نامه‌ای به انجمن کلیمیان تهران اعلام کردند که یک کنیسای تازه تاسیس‌شده در شهر دویسبورگ آلمان، تقاصای سه جلد سِفِر تورا (طومار تورات) برای انجام مراسم مذهبی نموده‌است. با دریافت این نامه، انجمن کلیمیان تهران پس از تهیه دو سفر تورا و ترمیم و آماده‌سازی آن‌ها، پس از طی مراحل و تشریفات قانونی، در هفتم آذرماه ۱۳۷۹ ش. این توراها را توسط دو نفر از نمایندگاه معرفی‌شده انجمن (آقای آرش آبایی و خانم سیما مقتدر) به محل یادشده انتقال داد. . . .
