اینجــا یکی از قدیمیترین گذرهای شهر تهران است؛ گذر میرزا محمود وزیر کــه این روزهــا آن را به نام کوچه شــهید «جاویدی» می‌شناســیم؛ کوچه‌ای بلند بالا که ســر از ســه راه امین‌حضور در می‌آورد و از قدیمیترین گذرهای شــهر تهران است.
«ســوار شدن بر ماشــین دودی اوقات ما را خوش میکند». ناصرالدین شاه وقتی برای دومین بار ســوار شدن بر تراموا را تجربه میکرد این را گفت. البته این بار از اینکه پای تراموا را به تهران کشــانده بیش از پیش کیفور بود و احساس غرور میکرد.
خانه ناصرالدین میرزا یکی از دو بنای گنبدی‌شکل تهران و با معماری منحصربه‌فرد کویری در قلب پایتخت است. به جرات می-توان گفت چنین سقف و زیر گنبدی در تمام شهر تهران وجود ندارد، چنانچه اگر تنها عکس¬های گنبدخانه بنا را ببینیم، تصور می-نماییم بنا مربوط به شهرهایی همچون کاشان، اصفهان و یزد می-باشد.
. بنای فعلی در اواخر دوره سلطنت قاجاریان ساخته شد و در ابتدا متعلق به مجلل‌الدوله، شاهزاده قاجار بود. این ساختمان به صورت موروثی بین افراد حکومتی و ثروتمندان آن دوران دست به دست می‌شود تا به عصمت‌الملوک دولتشاهی، همسر رضاشاه می‌رسد. در نهایت نیز در سال ۱۳۱۳، سند این بنا توسط خانواده دولتشاهی به نام سازمان ثبت احوال کشور انتقال می‌یابد.
تاریخ این کاخ گر چه به زمان شاه عباس صفوی ( ۹۸۸ ه.ق) بر می‌گردد در سلسله‌های بعد نیز، کم و بیش، مورد توجه واقع شده تا اینکه در عهد کریم‌خان زند، این مجموعه با ساخت دیوانخانه‌ای، دچار تغییرات اساسی گردید. ولی اهمیت واقعی ارگ را می‌توان به دوران آقا محمدخان قاجار نسبت داد.