جاهایی برای کنارِ هم بودن!
در عرف و ادبیات شهرسازی، به این فضاها و مکان‌ها «فضای شهری» می‌گویند. فضاهایی که برای برآوردن نیاز مادی و اولیه شهروندان، بلکه برای رفع نیازهای غیرمادی و متعالی مردم هستند. مردم برای خرید روزانه و مایحتاج عمومی به این فضاها نمی‌روند. اجبار و الزامی برای رفتن به آن فضاها نیست ولی مردم برای گذران ساعاتی‌از اوقات فراغت خود به آن‌جا می‌روند. برای لذت بردن از لحظه‌ها و زندگی. انواع پارک‌ها و باغ‌های شهری از این دسته فضاها هستند. حال اگر در این فضاها اتفاقی فرهنگی هم بیفتد شأن مکان از «فضای شهری» به «عرصه شهری» ارتقا پیدا می‌کند. در عرصه شهری، مردم صرفا برای تفریح و گذران وقت فراغت نمی‌روند، با انتخابی پیشین برای تجربه یک رویداد فرهنگی یا هنری می‌روند.
