منشِ اردیبهشتی، عشق!
در بخش بزرگی از میهن ما، اردیبهشت، ماه شکوفه و شکوفایی است. منظرهای زیبای طبیعت را در این ماه به صورت کامل می‌بینیم. ضمن آن‌که در همین ماه، کم‌کم، شکوفه‌ها به نطفه میوه‌ها تبدیل می‌شوند و گام اول زایش و تولید را برمی‌دارند.
در بسیاری از کشورهای دیگر نیمکره شمالی هم، به‌ویژه کشورهای شمال ایران، اردیبهشت ماه چهره‌گشایی طبیعت است. شاید همین امر باعث شده که برخی ملت‌ها و کشورهای یادگارِ دوران «اولِ ماهِ مه» ها، که کمی خجول شده‌اند و دفاع جشنواره‌ای از «کارگران عالم» را کنار گذاشته‌اند، جشن اول ماه مه را به «جشن طبیعت» تغییر نام دادند.
مهم آن است که جامعه مدنی و انسانی یک سرزمین در مدار پیشرفت باشد. اگر چنین باشد نباید نگران افت و افول مقطعی بود. به قول معروف، «بالاتر از این زمانه، زمان جاری‌ست». تاریخ‌مان را معتبر بدانیم و در زیر پرچم آن، گردن افراشته و سربلند به پیش برانیم. ایران و ایرانی شایسته بالاترین درجه احترام جهانی است. به آن درجه خواهیم رسید.
