این آخرین جمله در مستند «طرح برنده» اثر ماندگار خسرو سینایی است. مستندی که روایتگر مسابقه طراحی معماری «مجتمع آتی‌سنتر» در سال ۱۳۸۲ است با مشارکت معماران بزرگی از ایران و جهان. بزرگانی که بسیاری‌شان در میان ما نیستند: هادی میرمیران، علی‌اکبر صارمی، ایرج اعتصام و دیگران. در این مستند، خسرو سینایی رخصت می‌یابد تا از مراحل طراحی در آتلیه و دفتر این معماران فیلم بگیرد. تصاویری ماندگار از مرحوم میرمیران و خودنویس طراحی‌اش و مهندس جودت و بازی با ماکت حجم‌هایش و دیگران. ایرج اعتصام شاداب را داریم با علی‌اکبر صارمی پشت میز بحث و بررسی طرح‌ها. خلاصه، مستندی است بسیار خاطره‌انگیز و به یادماندنی.
شیدا و پیرِ معماری و شهرسازی ایران بود.
حالا دیگر، فقط تصویر و یاد و نام او را داریم. از میان ما پرکشید و رفت.
باید آماده شویم تا در حد شان و منزلت این بزرگِ معماری و شهرسازی ایران، نکوداشت ششایسته‌ای برگزار کنیم.
با این حال، هر روز و هر هفته باید یادش را گرامی بداریم و آموزه‌های این بزرگ‌مرد را مرور کنیم.
در یک محفل ساده و صمیمی،
روز جمعه دوم دی‌ماه، از ساعت ۱۵ تا ۱۸
در خانه اردیبهشت اودلاجان گرد هم می‌آییم و خاطره‌هایی را باهم مرور می‌کنیم.
ماکت کتاب ارزشمند و مرجع استاد را که متاسفانه شاهدش انتشارش نشد، ورق می‌زنیم و به عمق و وسعت دانش و دانایی این پیر بزرگ معماری و شهرسازی ایران درود می‌فرستیم.
نشست صمیمی و بسیار پرباری بود. آقایان شهاب‌الدین ارفعی، علیرضا قلی‌نژاد و احمد محیط طباطبائی به عنوان میهمانان و میزبانانِ دورِهمی، هر یک نکات بسیار زیبایی در خصوص موزه و آموزه‌های آن مطرح کردند و مخاطبان هم، حسب علایق و سلایق خود نکات دیگری را گفتند و پرسش‌هایی را مطرح کردند. نشست، به صورت گپ‌وگفت عمومی بود و قرار بر سخنرانی نبود. لذا می‌توان گزارش آن را نیز بصورت عمومی و بدون ذکر نام افراد مطرح نمود.
به رسم سالیان، وقتی نوروز می‌آید، فرصتی دست می‌دهد روزها و هفته‌های یک سال گذشته را مرور کنیم و احیانا درسی برای سالِ پیشِ رو بگیریم. نوروز ۱۴۰۱ سومین نوروز خانه اردیبهشت اودلاجان است.
مردمی‌که تاریخ دارند، با هنرآفرینیِ خود ماندگار می‌شوند. اگر نقش و هنر بلوچ هنوز هم دوام دارد، چشم‌ها را خیره و گوش‌ها را نوازش می‌کند، نشانه مدنیت و تاریخ این مردم است.
اما، فرزندان این تاریخ، وظیفه دارند هنر دیرین را به جهان امروز وصل کنند و غبار کهنگی از تاروپود آن بردارند.
نمونه‌های این تلاش هنرمندانه را در نمایش لباس‌های زیبا و امروزی با گل‌نقش‌هایی از سوزندوزی بلوچ شاهدیم. تلاشی زیبا و بسیار ظریف که هنر تاریخی را با زیبایی‌شناسی امروز پیوند می‌دهد.
امروز می‌توان به نقش بلوچ بر تن ایران افتخار کرد. لباس‌هایی بر تن زنان فرهیخته و خوش‌سلیقه وطن با سوزندوزی‌های زنان و دختران هنرمند بلوچ.
