امروز خانه اردیبهشت اودلاجان محل قرار دانشجویان معماری و شهرسازی برای مطالعات بافت تاریخی و میراث فرهنگی است. در طول فصل تعدادی از استادان دانشگاه کلاس‌های خود را در این‌جا برگزار می‌کنند و دانشجویان به صورت عینی و میدانی نظریه‌ها و فرضیه‌های معماری را معیار می‌زنند. تعداد بسیار زیادی پایان‌نامه دانشگاهی با موضوع اودلاجان کار شده و کار می‌شود. این‌ها آیا انرژی نیستند؟ آیا این انرژی نیست که از خانه اردیبهشت اودلاجان دعوت می‌شود در دانشگاه شهید بهشتی مستند با موضوع شهر و معماری نمایش دهد و کارگردان را در برابر پرسش‌های دانشجویان و استادان قرار دهد؟ آیا وقتی دوشنبه‌های نوپای کودک و نوجوان ما مورد اقبال بچه‌کوچولو‌های محله قرار می‌گیرد، انرژی نیست؟ آیا خانم محترمی که داوطلبانه وقت و انرژی می‌گذارد که به بچه‌های محل قصه بگوید و با آن‌ها نقاشی کند، مهم نیست؟ آیا این انرژی نیست که همسایه‌ها و کاسب‌های محل ما را آشنای قدیمی تلقی می‌کنند و در سلام‌کردن پیش‌قدم می‌شوند. آیا این انرژی نیست‌که با احیای این خانه‌و خانه همسایه چهره معتادزده محله تغییر کرده و دیگر شاهد خیمه‌های این آسیب‌یافته‌ها نیستیم؟ آیا. . . آیا. . . ؟ پس ما امیدواریم!
این آخرین جمله در مستند «طرح برنده» اثر ماندگار خسرو سینایی است. مستندی که روایتگر مسابقه طراحی معماری «مجتمع آتی‌سنتر» در سال ۱۳۸۲ است با مشارکت معماران بزرگی از ایران و جهان. بزرگانی که بسیاری‌شان در میان ما نیستند: هادی میرمیران، علی‌اکبر صارمی، ایرج اعتصام و دیگران. در این مستند، خسرو سینایی رخصت می‌یابد تا از مراحل طراحی در آتلیه و دفتر این معماران فیلم بگیرد. تصاویری ماندگار از مرحوم میرمیران و خودنویس طراحی‌اش و مهندس جودت و بازی با ماکت حجم‌هایش و دیگران. ایرج اعتصام شاداب را داریم با علی‌اکبر صارمی پشت میز بحث و بررسی طرح‌ها. خلاصه، مستندی است بسیار خاطره‌انگیز و به یادماندنی.
شیدا و پیرِ معماری و شهرسازی ایران بود.
حالا دیگر، فقط تصویر و یاد و نام او را داریم. از میان ما پرکشید و رفت.
باید آماده شویم تا در حد شان و منزلت این بزرگِ معماری و شهرسازی ایران، نکوداشت ششایسته‌ای برگزار کنیم.
با این حال، هر روز و هر هفته باید یادش را گرامی بداریم و آموزه‌های این بزرگ‌مرد را مرور کنیم.
در یک محفل ساده و صمیمی،
روز جمعه دوم دی‌ماه، از ساعت ۱۵ تا ۱۸
در خانه اردیبهشت اودلاجان گرد هم می‌آییم و خاطره‌هایی را باهم مرور می‌کنیم.
ماکت کتاب ارزشمند و مرجع استاد را که متاسفانه شاهدش انتشارش نشد، ورق می‌زنیم و به عمق و وسعت دانش و دانایی این پیر بزرگ معماری و شهرسازی ایران درود می‌فرستیم.
نشست صمیمی و بسیار پرباری بود. آقایان شهاب‌الدین ارفعی، علیرضا قلی‌نژاد و احمد محیط طباطبائی به عنوان میهمانان و میزبانانِ دورِهمی، هر یک نکات بسیار زیبایی در خصوص موزه و آموزه‌های آن مطرح کردند و مخاطبان هم، حسب علایق و سلایق خود نکات دیگری را گفتند و پرسش‌هایی را مطرح کردند. نشست، به صورت گپ‌وگفت عمومی بود و قرار بر سخنرانی نبود. لذا می‌توان گزارش آن را نیز بصورت عمومی و بدون ذکر نام افراد مطرح نمود.
به رسم سالیان، وقتی نوروز می‌آید، فرصتی دست می‌دهد روزها و هفته‌های یک سال گذشته را مرور کنیم و احیانا درسی برای سالِ پیشِ رو بگیریم. نوروز ۱۴۰۱ سومین نوروز خانه اردیبهشت اودلاجان است.
