مسجد ارگ معماری ویژهای ندارد. نخست مسجدی تک شبستانی بود و بعدها در سال ۱۳۴۰ کمی توسعه یافت و شکل امروز را گرفت. توصیه به بازاریان برای ساخت این مسجد را آیتالله بروجردی مطرح کرد که مجتهد اول و یکه آن زمان بود. بعدها این مسجد مرکز اجتماع صنوفی از بازاریان شد که خط و ربط مشخصی داشتند. امروز نیز چنین است. البته تقریبا تمام مساجد کشور چنین خصلتی دارند. مردم، عموما، مسجد را به امام و پیشنماز آن میشناسند تا به مکان و شکل آن.
«حاج علیاکبر ماها» ملقب به بهار از خلیفههای بهنام و استادکاران ماهر زمان خود بود که در سال ۱۳۱۷ پایه های این قنادی را در خیابان سرچشمه تهران بنا نهاد. او به همراه پسران خود موفق شد با استفاده از مواد اولیه درجه یک و طبیعی مانند عسل، روغن حیوانی، تخم مرغ رسمی، کره محلی، شیر محلی و طعمدهندههای طبیعی مانند زعفران، گلاب، هل، وانیل، طعمی ماندگار را ابداع کند که تنها در این قنادی یافت میشود.»
در میان سلاطین قاجار، به نظر میآید فتحعلیشاه بیشترین یادگار در شهرهای ما دارد. در بسیاری از شهرهای ما مسجد سلطانی ساخت و در برخی راههای مواصلاتی تغییر ایجاد (مثل کنار زدن بسطام از مسیر تهران- مشهد) و خیلی کارهای دیگر. مسجد امام تهران یادگار آن دوره است. این مسجد با قدمتی در حدود ۱۸۰ سال از زیباترین مساجد تاریخی تهران است. در آغاز آن را مسجد سلطانی مینامیدند. بنابر شواهد تاریخی این مسجد دومین مسجد بزرگ تهران بعد از مسجد جامع بازار یا جامع عتیق بود. این مسجد از دو جهت اهمیت زیادی در معماری و شهرسازی ما دارد. نخست از نظر معماری و به ویژه فضابندی آن و دوم از جهت شهری و مدنی.
ویدیوی معرفی خانه اردیبهشت عودلاجان
اودلاجان، میتواند، دوباره، سر بلند کند!