سفر به سمنان
خطه سمنان، که در ادبیات تاریخی با نام کومش یا قومس معرفی می‌شود و زمانی هم از پهنه بزرگ طبرستان بود، رازهای تاریخی و طبیعی شگرفی در دل دارد. همه تپه‌های باستانی دارد هم جاذبه‌های تاریخی و طبیعی.
گزارش روز معمار
معمارانِ هم در تقویم کشور روز و هفته‌ای به نام خود دارند. فرصتی برای دور‌همی‌ها و مراسم‌ها و تقدیرها. امسال جمعی از معماران و شهرسازان ارجمند، به دعوت «موسسه فرهنگی‌هنری اردیبهشت عودلاجان» و «انجمن مفاخر معماری ایران» در خانه اردیبهشت اودلاجان جمع شدند و و پس از بازدید از سه خانه تاریخی «سلطان بیگم»، «سرهنگ ایرج» و «موتمن‌الاطبا» دوباره به خانه اردیبهشت اودلاجان برگشتند و دمی با صرف نوشیدنی و شیرنی، گپ‌وگفت کردند. مراسمی بسیار راحت و بی‌تکلف و صرفا برای دیداری با هم و گذران دقایقی در بافت تاریخی تهران. کل برنامه حدود سه ساعت به طول انجامید ولی خاطره‌ای شد برای میهمانان و میزبانان. تا باشد، چنین باشد.
سفر به بوشهر
بوشهر معروف است به شهر بی بن‌بست. در بافت تاریخی چهارماه این شهر، حتی یک بن‌بست وجود ندارد. دیدن این شهر واقعا لذت‌بخش است. معماری این شهر بدون بن‌بست هم کاملا یگانه و خاص است.
پیش نمایش مستند گذر
«گذر» داستان کوتاه یک «فکر» است که تجسم کالبدی پیدا می‌کند. داستان طراحی و اجرای سردر برای دانشکدگان مدیریت دانشگاه تهران است که در حد یک کالبد باقی نمی‌ماند و قرار است مبانی نظری پیشرفته‌ای را محقق کند که معتقد است دانشگاه نباید جدا از جامعه و محیط اطراف باشد. نباید دیوار داشته‌باشد. دانشجو نباید خود را مرعوب دانشگاه ببیند. دانشجو باید بتواند پر بکشد و احساس آزادی کند.
«گذر» قصه آرزوهای طراحان و معمارانی است که می‌خواهند عشق بر فکر و عمل آدم‌ها حکومت کند تا از دامنه خشونت و بیزاری کم شود. قصه آرزوهای تمام کسانی است که نمی‌خواهند درشت بگویند و درشت بشنوند.
«گذر» در ظاهر، قصه ساخته‌شدن یک سردر است ولی در باطن قصه زندگی و عشق به مردم است.
سفر به تفرش
۱۶ آذر، فرصت خوبی است که «پادشاه فصل‌ها» را در تفرش ببینیم و نقشه راه زمستان را از او بگیریم.
رشت، دروازه شمالی ایران!
یکی از زیبایی‌های سفر، داشتنِ هم‌سفرانِ خوب و دلنشین است. سفر یک‌روزه رشت هم مثل پنج سفر پیشین «خانه اردیبهشت اودلاجان» از چنین نعمتی برخوردار بود. جمعی از چند معمار، رسانه‌ای، فیلم‌ساز، مدیر و درمانگر که دغدغه تاریخ و فرهنگ ایران را دارند. با چنین جمعی، بودن و چرخیدن در رشت که به قول استاد محمدتقی جکتاجی، دروازه شمالی ایران به اروپا و مدنیت غرب بود، لذت مضاعف دارد.