شهر بدون تولید می‌میرد!
وقتی نخستین چاه نفت ایران فواره زد، بنیان شهر مسجدسلیمان گذاشته‌شد. سال‌ها و دهه‌ها این شهر مورد حسد و حسرت همگنان شد. شهری پرجنب‌وجوش و امروزی با مردمی که از زندگی و کار خود راضی بودند. آیا امروز هم مسجدسلیمان باعث حسودی اغیار است؟ نه! نفت‌شهر هم همین سرنوشت را پیدا کرد و خیلی شهرهای دیگر هم که بر پایه تولید مشخصی شکل گرفته‌بودند وقتی آن تولید ازبین رفت شهر هم رو به افول‌گذاشت. در نقطه مقابل شهرهایی چون آبادان، بهشهر و شاهی (قائمشهر) و . . . سرپا ماندند و هنوز تحرک و فعالیتی درخور دارند. این یک درس تاریخی است که اگر شهر تولید و زایندگی داشته‌باشد رشد و توسعه پیدا می‌کند و اگر نه، رو به افول می‌گذارد. با چنین نگاه و تجربه‌ای اگر به سیاست‌هایی که خواستار خروج کارخانه‌ها از شهر هستند توجه کنیم، ممکن است آن را نپسندیم و طرد کنیم.
