معماری و زندگی

معماری و زندگی

به رسم بزرگداشت شیخ ذوفنون، بهایی، سوم اردیبهشت هر سال را با نام روز معمار جشن می‌گیریم. فرصتی برای یادآوری آن‌چه که در تمام شئون و وجوه زندگی ما نقش دارد و چنان با زندگی‌مان تنیده شده که احساسش نمی‌کنیم. به باور برخی مبشران علوم انسانی، تا زمانی که از یک موضوع یا شی، جدا نشویم و در برابرش قرار نگیریم نمی‌توانیم آن را بشناسیم. ظاهرا معماری هم چنین داستانی دارد. چنان با ما عجین شده‌که نمی‌بینیمش. اما همین‌که با ما عجین است آیا بدین معنی است که همه‌چیز روبراه است؟ نه قطعا. درست مثل این‌که ما در چهره‌مان یک زگیل زشت داریم. زگیلی که از سال‌ها پیش در صورت‌مان نشسته و جزیی از وجودمان شده. ولی آیا این زگیل زشت مایه مباهات ما است؟

دید و بازدید معمارانه

سوم اردیبهشت، در تقویم رسمی، روز معمار است. امسال، به دلیل تقارن این روز با روزهای ماه رمضان، دورهمیِ معمارها بصورت حضوری برگزار نشد. ولی، مثل معروفی است که «هر وقت ماهی را از آب بگیرند، تازه است». با خاطره روز معماری، در روز سه‌شنبه ۱۳ اردیبهشت دورِ هم جمع می‌شویم و کتابِ «یکصد معمار، یکصد انتخاب؛ جلد اول» را رونمایی می‌کنیم. کتابی منحصر بفرد در شناختِ آثار برجسته معماری معاصر ایران.

سردر تاریخی

همین سردر را توجه کنید! اثر دست هنرمندی ناشناخته و خوش سلیقه.
هیچ تزیین خاص و پیچیده ندارد. فقط آجر و ملات. ولی تناسبات را ببینید. چقدر دقیق و خوش‌ساخت است.