پنجاه‌ویکمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان به نمایش مستند «وقتی دارکوب‌ها می‌روند» اختصاص داشت. اثری ازمحمداحسانی‌که درسال۱۳۹۸ ساخته- شده. داستان روستای«گردآباد» کبودرآهنگ همدان که در اثر ساخت و راه‌اندازی یک نیروگاه در کنار آن، به روایت قهرمان قصه، دیگر آب نداردو مردم بادیدن فروچاله بزرگ درکنار خود، هم تنش، استرس وترس از ایجاد فروچاله‌ای دیگر در زیر خانه خود دارند، هم امکان حیات و معاش ندارند چون آب نیست.
چه‌کسی تصور می‌کرد همدان، شهر باستانی و متمدن ایران، با آب‌وهوایی معتدل و سرزمینی حاصلخیز دچار مصیبت کم‌آبی شود؟ چه کسی امروز می‌تواند بگوید فردا نوبت تهران است یا شهر دیگر که جنگ سرزمینی بر سر آب در آن راه بیفتد؟ چه کسی می‌تواند تبعات مدنی و انسانی فجایعی را که در حوزه آب در کشور پیش آمده، برشمارد؟ چه‌کسی قادر است پرده ریا از تبلیغات پوچ «صرفه‌جویی در مصرف آب» را بدرد و عمق فاجعه را که در سایه سیاست‌های غلط مدیریتی چنددهه گذشته به‌وجود آمده، عیان سازد. شعارهای توخالی برای خودکفایی کشاورزی در جهانی که تک‌تک رفتارهای روزانه مردم به هم گره خورده، چه مصیبت‌ها که بر آینده مملکت نیاورد!
این جایزه که در حوزه صلح و محیط زیست در سطح کشورهای اسلامی به محمد احسانی به نمایندگی از ایران تعلق گرفته است بخشی از جوایز سالانه خلاقیت و ابتکار این سازمان است که به برگزیدگان از میان کشورهای اسلامی اهدا می‌شود.
این فیلم با نگاهی به پیشینه‌ی آیینی و تمدن رودخانه کارون به مشکلات زیست‌محیطی کارون از سرچشمه تا پیوند به خلیج فارس می‌پردازد.