ما هوس خوشی و خوبی را فراموش می‌کنیم و دوباره به همان «پیله‌کردن» ها و دنبال «آی نگفتم؟» ها می‌رویم. دوباره و چندباره مترصد آنیم که کسی شکستی بخورد و ما با تبختر بگوییم «دیدی! من گفته بودم که!!». دیگر از خوشی و موفقیت دیگران لذت نمی‌بریم و فقط خودمان را مرکز عالم تصور می‌کنیم. بیایید امسال چنین نکنیم. زیبایی و مهربانی عید را همیشگی کنیم!
مشکلات زندگی در تمام جهان هست. کم‌و زیاد دارد. شکل و شمایل آن‌ها هم در نقاط مختلف جهان متفاوت است. گاه تمام مسائل و مشکلات یک خانواده در مسائل اقتصادی و معیشتی خلاصه می‌شود گاه در ناهم‌خوانی رفتار زن و مرد یا کودک با پدرومادر. مشکل و معضل هرچه باشد، ممکن‌است نتیجه، فروپاشی خانواده باشدو دنیای سخت و خشن بیرونی که زندگی را بر باقیمانده اعضای خانه تلخ و آزارنده می‌کند. علاقمند نیستیم وارد این وجه تاریک از زندگی زنان و مردان در کشور عزیزمان بشویم. در این وادی هرچه لازم است گفته شده و چنان آب و تابی هم به موضوع داده‌شده، که گاه اصل مطلب در غباری از حسرت و افسوس گم شده. اما می‌توان به این موضوع از زاویه دیگری هم نگاه کرد