شورش خراسان

«صولت‌السلطنه در اعلامیه ۳۰ دی (۱۳۲۰) خود که در واقع اعلام موضع بود، دستگله پهلوی را به تندی مورد انتقاد و حمله قرار داد. وی ضمن قدردانی از «اخراج پهلوی که به‌وسیله همسایه‌های دوست و هم‌جوار ما صورت گرفت»، فروغی را به عنوان شخصی که «. . در هیجده سال قبل اعلان سلطنت دیکتاتوری پهلووی (را) برای اولین بار. .» اعلام کرد، مورد انتقاد قرار داده، وعده و وعید او را مبنی بر اعاده آزادی و برافکنده‌شدن بساط ظلم و بیدادگری بی‌اساس دانست. بار اصلی انتقاد صولت‌السلطنه از مال‌اندوزی و ملک‌انبازی پهلوی است که بسیاری از ایرانیان را از خانه و کاشانه خود راند و آواره ولایات ساخت. مسئله «بخشش‌های شاهانه» و «عطایای ملوکانه» که شاه جدید از اموال خود برای امور عام‌المنفعه اختصاص داده‌بود و جراید طرفدار دربار با آب و تاب فراوان آن را منعکس می‌کردند نیز در اعلامیه صولت‌السلطنه مطرح شده‌بود. وی که اصل آن را ناحق و نامشروع می‌دانست، از «غارتگری بیست‌ساله پهلوی سخن راند و باقیمانده آن که «. . فرزند خلف همان دیکتاتور سفاک تصرف کرده‌بود، مبلغی را دارد برای تثبیت مقام خودش به عنوان عطیه ملوکانه بذل و بخشش می‌کند.» و در پایان با انتقاد از خط‌مشی ضددینی پهلوی که «. . مانع روضه‌خوانی و به‌جای‌آوردن آداب مذهبی می‌شوند. . .» اعلام داشت که «. . من به نام ایلات و عشایر ایرانی عموما و ایلات خراسان خصوصا اعلان می‌کنم بیش از این حاضر نیستیم زیر بار این فجایع و تعدیات رفته و حاضر شده‌ایم تا آخرین قطره خون‌مان از مملکت و حقوق هم‌وطنان‌ عزیزمان دفاع کرده، می‌گوییم مخالف هر نوع رژیم دیکتاتوری هستیم اگر در هر مملکتی حکم‌فرما باشد. ما جز حکومت دموکراتی حاضر نیستیم زیر بار هیچ‌ نوع حکومتی برویم و از ساید هم‌وطنان عزیز هم استدعا داریم که با ما هم‌دست شده تا مملکت از زیر بار جور و ستم نجات یابد. دست خدا همیشه طرفدار حق و توده‌هاست.»