شب موزه دوم-موزه آبگینه

امروز نگاه تازه‌ای به موزه داریم. موزه، دیگر، جایی برای حبس اسناد و اشیا نیست، ابزاری است برای نگاه به آینده. موزه، دیگر، مکانی تشریفاتی و مهجور نیست. فضایی است برای درک عمیق رابطه تاریخ با زندگی امروز و پلی برای آینده. موزه باید ما را برای آینده‌ای پرتنش و پرچالش آموزش دهد. پس باید نگاه تازه به موزه داشته‌باشیم.
خانه اردیبهشت اودلاجان، با همکاری سازمان‌ها و نهادهای مختلف، به شناخت و شناسایی عمیق‌تر موزه‌های ایران خواهدپرداخت. با نگاهی تازه و کارشناسانه. یکشنبه‌شب‌ها به این موضوع اختصاص خواهد داشت. با «دورِ همیِ ایکوم» (۸ خرداد ۱۴۰۱) نخستین شب موزه خانه اردیبهشت اودلاجان شکل گرفت. یکشنبه‌شب دوم ما، ۲۹ خرداد ۱۴۰۱، به «موزه آبگینه» تهران اختصاص دارد. موزه‌ای با چندین سرگذشت و چندین سرنوشت. برنامه‌ای شامل نمایش مستند، گفتگوی کارشناسی و دورِ همی.

نخستین «شب موزه»

نشست صمیمی و بسیار پرباری بود. آقایان شهاب‌الدین ارفعی، علیرضا قلی‌نژاد و احمد محیط طباطبائی به عنوان میهمانان و میزبانانِ دورِهمی، هر یک نکات بسیار زیبایی در خصوص موزه و آموزه‌های آن مطرح کردند و مخاطبان هم، حسب علایق و سلایق خود نکات دیگری را گفتند و پرسش‌هایی را مطرح کردند. نشست، به صورت گپ‌وگفت عمومی بود و قرار بر سخنرانی نبود. لذا می‌توان گزارش آن را نیز بصورت عمومی و بدون ذکر نام افراد مطرح نمود.