گزارشهایی درباره مختصر عملیاتی در جنوب ایران
«در اواخر ماه مه در مجموع وضعیت پلیس جنوب رضایتبخش بود. البته تبلیغات بر ضد پلیس جنوب ادامه داشت و افسران و افراد ایرانی پلیس جنوب از اینکه دولت ایران حاضر به شناسایی پلیس جنوب نبود، مشوش بودند. ما نیز نمیتوانستیم کسانی که خود را وقف پلیس جنوب کرده و بر همین اساس دشمنی بخش وسیعی از مردمان خود را به جان خریدهبودند، از آینده خود مطمئن سازیم. این موضوع بهویژه در مورد تعدادی از افسران ایرانی صدق میکرد که رویکرد بریتانیاخواهانه آنها آنقدر شناختهشده بود که باعث شد هدف خاص تهدید و ارعاب قرار بگیرند. اگر توانستهبودیم آنها را به ادامه حمایت خود اطمینان دهیم، آنها و دیگران بهتر به ما خدمت میکردند. معاون کارگزاری شیراز در سر راه خود از شیراز به تهران در ماه آوریل، لطمات زیادی وارد کرد و برای تخریب پلیس جنوب سخنان بسیاری گفت. او در سطوحی گسترده اظهار داشت که شیراز تلگرافهایی دریافت داشتهاست مبنی بر آنکه دولت تحت هیچ شرایطی حاضر نخواهدشد پلیس جنوب را مورد شناسایی قرار دهد و همه کسانی که بدان پیوسته یا بدان کمک کردهاند، برضد منافع کشور عمل کردهاند. وی اظهار داشت دولت دستور دادهبود این تلگراف در شیراز منتشر شود، اما بریتانیاییها توانستند از این امر جلوگیری کنند. تا این مرحله گمان عمومی بر آن بود که اگرچه پلیس جنوب مورد شناسایی رسمی قرار نگرفتهاست، اما دولت ایران مخالفت خاصی با آن ندارد. در خلال ماههای آوریل و مه/ رجب و شعبان، به نحو محسوسی دیده میشد که بسیاری از افراد در مقایسه با گذشته، تمایل چندانی نداشتند که ارتباطشان با پلیس جنوب آشکار شود یا به صورت آشکار. . »