روایت تهران
امجدیه، اواسط خرداد ۱۳۴۶٫ خودت را این‌جا پیدا می‌کنی. در امجدیه. ورزشگاهی که جزییات تولدش مخفی مانده. پنهان، مهجور. نیازمند موشکافی. برپاشده در محل باغ هفتاد و دوهزار متری امجدالسلطان، معاون وزارت عدلیه رضاشاه. می‌گویند علی کنی اولین رئیس فدراسیون فوتبال سال ۱۳۰۳ در جلسه‌ای که در گراندهتل برگزار شده‌بود، به سیدمحمد تدین رئیس مجلس شورای ملی با طعنه گفت: «بچه‌های ایرانی زمین فوتبال ندارند ولی انگلیسی‌های مقیم ایران از همه امکانات برخوردارند». می‌گویند تدین رفت و لایحه خرید زمینی برای فوتبال را در مجلس جا انداخت. زمینی که دوسال بعد بالای دروازه دولت خریده‌شد. با بودجه ده هزارتومانی از قرار متری یک ریال و یک عباسی. با همکاری میرزا علی‌اصغرخان حکمت (شیرازی)، کفیل وزیر معارف و تحت نظارت تامس گیبسن آمریکایی مشاور ورزش و پیشاهنگی. . . . سکوهای امجدیه بر مبنای جایگاه ویژه وسط ضلع غربی ورزشگاه، که به بزرگان و معمولا خانواده سلطنتی تعلق دارد، تعریف شده‌اند.