عرق‌ریزی درون‌زا!
اخیرا در میان جامعه‌شناسان و علمای شهرسازی، گزاره جالبی درباره تحول و تکامل شهر و جامعه مطرح شده. گزاره‌ای با اسم جالبِ روند و حاصلِ عرق‌ریزی درون زا! می‌گوید وقتی ارگانیسم بدن در فعالیتی شدید برای تغییری در اندام و روحیه خود است، معمولا عرق می‌ریزد. فعالیت درونی بدن منجر به عرق‌ریزی درون‌زا می‌شود. این نوع عرق کردن مثبت و حتی فرح‌افزا است. باعث شادابی بدن و سبکی روح و روان می‌شود. در برابرِ این نوع عرق‌ریزی، شکل برون‌زا هم داریم. در مکانی که رطوبت هوا بالا است و شرجی تند محیط باعث می‌شود لباس به تن آدم بچسبد، این نوع عرق‌کردن امری برون‌زا است و اصلا سبب شادابی تن و سبکی روان نمی‌شود. برعکس، سبب رخوت و خستگی مفرط می‌شود. علمای جامعه‌شناس بر این باور هستند که هرگونه تغییر در جامعه، در هر مقیاسی، باید درون‌زا باشد. جامعه باید آگاهانه و مستمر فعالیت کند، با هدف سامانِ درست بدن و بیرون ریختن سموم داخلی به صورتی که جامعه احساس کند گام‌به گام پاکیزه‌تر و شاداب‌تر می‌شود. نکته ظریف در این گزاره آن است که اگر جامعه منتظر باشد که از بیرون عرق بر تنش بنشیند، حتما راه به‌جایی نخواهدبود.