سایه‌قلم
زبان یعنی مدنیت و تاریخ. خط یعنی نقل و توسعه مدنیت و تاریخ. خط می‌نویسیم و حرف خودمان یا گفته دیگران را منتقل می‌کنیم. پس خط یک رابطه است. و چقدر زیبا است اگر این نقل و رابطه زیبا باشد.
زیبایی و رهایی، ذات هنر است و خط هم چنین ذات نیرومندی دارد. با خط و خوشنویسی، هم خطاط به رهایی می‌رسد هم مخاطب. شاید به همین خاطر است که خط و خوشنویسی را از مقوله تجرید و ماورا می‌دانند.
در ایرانِ امروزِ ما هستند هنرمندانی که فروتنانه خود را سالکان راه قله‌های خط و خوشنویسی ایران می‌شمارند و در تلاش خلق سایه‌ای از این هنر والا و ماورا هستند.
استاد بابک بزرگ‌پناه از این قبیله است. فروتن و شکیبا، دانا و عاشق.