در شهر، خوشبختانه، گالریها و بوتیکها و کارگاههایی میتوان یافت که لذتِ داشتن یک کیف دستی، یا لذت پوشیدنِ یک لباس خوشفرم و خوشدوخت را به مخاطب هدیه میکنند. یا کارگاهی که سفالینه هنری تولید میکند. همینطور هنرمندی که پارچه رنگ میکند و معجزه ترکیببندی را به نمایش میگذارد. همه اینها را میتوان در گوشهگوشه تهران پیدا کرد. تهران دریای فرهنگ و زیبایی است.
پس از رویداد “هور” با اجرای فرزانه ثابت و پریناز کوهستانی بار دیگر در «خانه اردیبهشت اودلاجان» به بهانه رویداد “آناهید”با شما همراهان جمع میشویم، تا آثار زیبا و هنرمندانه را در زیر یک سقف به شما ارائه کنیم، حتما اتفاقی بینظیر خواهدبود. بهویژه آنکه فضایی دنج و تاریخی در اختیار باشد، لحظهلحظههای شما را لذتبخشتر میکند. دو روز آخر هفته را در کنار هم باشیم، از خرید لذت ببریم و فضای یگانهای را تجربه کنیم.
این نصحیت مادر توران میرهادی است به توران و تمام زنهای توانمند کشور. توران خانم نماد و مصداق کار و تلاش مستمر است برای خلق دنیایی نو و جذاب. او که از کوشندگان آموزش و پرورش نوین ایران است و فرهنگنامه کودکان و نوجوانان را به یادگار گذاشته، تمرکزش را روی کودکان و امیدهای آنها گذاشتهبود. او از واقعیترین دوستداران کودک بود. امروز که گزاره جهانی «شهر دوستدار کودک» همهجا بر سر زبانها است، باید سپاسگزار توران میرهادی باشیم که در راه خلق «جامعه و جهان دوستدار کودک» کوشید و یادگارهایی بزرگ برای ما گذاشت.
مستند چهرهنگارانه «تورانخانم» از سلسله مستندهای «کارستان» به زندگی و آثار این بزرگبانوی جامعه ایران میپردازد.
میگویند اگر مستندی را دوبار ببینید و لذت ببرید، گواه آن است که کار خوب از آب درآمده. مستند زیبای «آناهید» از آن دسته فیلمها است که حتما نه دو بار بلکه چندین بار هم دیده شود، باز هم لذتبخش است. داستان زنی که به تنهایی محور توسعه یک روستا میشود، به عشق راه انداختن کلیسایی تاریخی در دل روستا. سرتاسر فیلم روایت عشق است. عشق به زندگی، عشق به محیط و آدمها. ضمن آنکه خود آناهید هم نمایشی است از یک زن توانا، پر امید و پرتلاش.
داستان این مستند در یک روستای دورافتاده در اطراف اصفهان اتفاق افتاده است. زنی سالخورده و مسیحی به نام «آناهید» همره برادرش خادم کلیسای روستا هستند در حالی که اکثریت ساکنان روستا مسلمان هستند.