بهروز غریب‌پور از خوشبخت‌ترین چهره‌های مدرن فرهنگ ایران است. یادگارهایی دارد که بسیاری‌ها در حسرتش هستند.
روزی که کشتارگاه تبدیل به فرهنگسرای بهمن شد و نمایش باشکوه بینوایان و کنسرت‌های فاخر و پرطنین شجریان و بسم‌الله خان و خیلی آثار دیگر در آن برگزار شد، همه باور کردند که «می‌شود کاری کرد». همین‌طور وقتی پادگان نظامی تبدیل به خانه هنرمندان نام گرفت و پاتوق هنردوستان و شیفتگان فرهنگ ایران زمین شد، دوباره باور کردیم که این سرزمین چه نیکانی دارد.
بگذریم که این فرزند سنندج یکی از بزرگان تئاتر عروسکی است و کارهای بزرگی اجرا کرده. کتاب نوشته، ترجمه کرده، مدیریت هنری و تاسیسی داشته و ده‌ها کار کوچک و بزرگ دیگر در حوزه فرهنگی.
هم‌کلام شدن با چنین چهره‌ای غنیمت بزرگی برای همه ماها است.
گزاره درستی است که «وقتی تاریخ گذشته نزدیک‌مان را نمی‌شناسیم، صحبت از عصر باستان و شاهان هخامنش و ساسانی، لقلقه است!». برای درک بهتر تاریخ و باستان کشورمان می‌توان از امروز شروع کرد و پله‌به‌پله به اعماق تاریخ رفت. از این زاویه، شناخت تاریخ معاصر که عموما به عصر پس از انقلاب مشروطیت اتلاق می‌شود، گام اول و مهم در شناخت کشور و جامعه ایرانی است.
اخیرا کتاب پرحجم «پگاهی در نیمه‌شب» اثر علی برزگر منتشر شده. کتابی پر از سند و نقل و متن. روایتی از نهضت ملی ایران از عصر مشروطه تا جبهه ملی و سال‌های سی و چهل خورشیدی و، تا حدودی، امروز. رونمایی این کتاب، با حضور آقایان مقصود فراست‌خواه، هرمز همایونپور و محمدعلی حسینیون، فرصتی است برای گپ و گفتی با مضمون نهضت ملی ایران.
بسیاری از معماران و شهرسازان امروز ایران، وامدار دکتر سیروس باور هستند. بسیاری از این عزیزان یا دانشجوی او بوده‌اند یا همکار و همراهش. او امروز، سینه پری از حرف و خاطره دارد. او یکی از زمردهای ادبیات و حرفه معماری و شهرسازی ایران است.
در یازدهمین «عصر ششم» خانه اردیبهشت اودلاجان در کنار این آموزگار عزیز می‌نشینیم و با او هم‌کلام می‌شویم. این عصر ششم (که اصولا باید روز پنجشنبه برگزار می‌شد) روز شنبه ۲۹ بهمن‌ماه خواهدبود. محفلی از دوستان و دوستداران دکتر سیروس باور، به احترام چند دهه تلاش او برای ارتقای معماری این سرزمین.
سینمای ایران چند فیلم این‌چنینی دارد؟
جایزه، اجاره‌نشین‌ها، ناخدا خورشید، هامون، ای ایران، در مسیر تندباد، کیمیا، شهر زنان
به بهانه رونمایی از کتاب
«یک عمر زندگی با سینمای ایران»
با هارون یشایایی، تهیه‌کننده این فیلم‌ها، دورِ هم می‌نشینیم.
این آخرین جمله در مستند «طرح برنده» اثر ماندگار خسرو سینایی است. مستندی که روایتگر مسابقه طراحی معماری «مجتمع آتی‌سنتر» در سال ۱۳۸۲ است با مشارکت معماران بزرگی از ایران و جهان. بزرگانی که بسیاری‌شان در میان ما نیستند: هادی میرمیران، علی‌اکبر صارمی، ایرج اعتصام و دیگران. در این مستند، خسرو سینایی رخصت می‌یابد تا از مراحل طراحی در آتلیه و دفتر این معماران فیلم بگیرد. تصاویری ماندگار از مرحوم میرمیران و خودنویس طراحی‌اش و مهندس جودت و بازی با ماکت حجم‌هایش و دیگران. ایرج اعتصام شاداب را داریم با علی‌اکبر صارمی پشت میز بحث و بررسی طرح‌ها. خلاصه، مستندی است بسیار خاطره‌انگیز و به یادماندنی.
دکتر ایرج اعتصام، بلاتردید، از بزرگان خوش‌نام و ماندگار معماری و شهرسازی ایران بود. و البته در ادبیات معماری و شهرسازی نامش و آثارش جاودان خواهدماند.
این بزرگ فرهیخته، در آخرین روز خزان ۱۴۰۱ از میان ما پرکشید و رفت. در غربت. خانه اردیبهشت اودلاجان با همراهی «انجمن مفاخر معماری ایران»، «انتشارات فرهنگ معاصر» و «موسسه فرهنگی‌هنری اردیبهشت عودلاجان»، مراسمی برای یادبود این شخصیت برجسته برگزار کرد. جمعه دوم دی‌ماه ۱۴۰۱ خورشیدی از ساعت ۱۵ تا ۱۸٫ جمعی از یاران و دوستداران دکتر اعتصام در این نشست حضور یافتند.
