سلام

موضوع گردشگری، خوب یا بد، چندسالی است که ورد زبان‌ها است. دربسیاری‌از مجامع‌و گروه‌های کارشناسی یکی‌از اصلی‌ترین پایه‌های پیشرفت یک شهر یا کشور را گردشگری عنوان می‌کنند. در مجامع حرفه‌ای شهرسازی‌و مدیریت‌شهری هم همه‌جاصحبت‌از گردشگری است. البته مثال‌های فراوان هم دم دست همه هست. از ونیز ایتالیا و کن فرانسه تا دارالاسلام برونئی و شانگهای چین. در این میان یک پرسش بی‌پاسخ وجود دارد. آیا توریست، چه داخلی و چه خارجی حاضر است به هرکجا که ما اسمش را جاذبه گردشگری گذاشتیم سفر کند و پول خرج کند؟ اصولا چطور می‌شود و چه اتفاقی می‌افتد که یک‌ نقطه یا مکان تبدیل‌ به جاذبه گردشگری می‌شود؟ برای این‌که بحث دامنه پیدا نکند، موضوع را به مکان‌ها و پهنه‌های داخل شهرها محدود می‌کنیم. به جاذبه‌های خاص مثل تخت جمشید و امثال آن کار نداریم. اسم آن‌ها ذاتا با گردشگری ملی و جهانی گره خورده. بحث ما بیشتر معطوف به فضاها و بافت‌های تاریخی داخل شهرها است. و بازهم می‌توانیم بحث را جمع‌جورتر کنیم و مصداق بافت تاریخی تهران و بالاخص محله اودلاجان را موضوع خودمان قرار دهیم. حالا، چه می‌توانیم و باید انجام دهیم که این محله جاذبه گردشگری داشته‌باشد. بگذریم از این‌که نخست باید از خود بپرسیم چرا دنبال گردشگر هستیم. گردشگر چه باری از روی دوش محله برمی‌دارد؟ آیا مشکلات احتمالی محله راه حل دیگری ندارد؟