بخشی از نسلی که امروز، کم‌کم، به سنی رسیده که نوه‌دار شود، عموما، دلمشغولی مطالعه و کتاب داشت و دارد. این نسل، در خانه‌های خود کتاب‌های ارزشمندی را نگه داشته که در روزگار وانفسای امروز شانس تجدید چاپ پیدا نمی‌کنند. این کتاب‌ها آیینه ذهن و خواست‌های نسلِ آخر پیش از انقلاب و روزهای انقلاب هستند. این کتاب‌ها ارزش‌های علمی، ادبی و هنری دارند ضمن آن‌که حسی نوستالژیک هم در آدمی به وجود می‌آورند.
پیروز پروین، فرهیخته و دانش‌آموخته صنعت و هنر، چند ده جلد کتاب به کتاب‌خانه اردیبهشت اودلاجان هدیه کرده که حال و هوای آن سال‌ها را دارند. از ترجمه‌های فیروز شیروانلو و حمید عنایت تا «هزارسال نثر پارسیِ» کریم کشاورز.
می‌توان امیدوار بود که کتاب‌خانه اردیبهشت اودلاجان، به‌زودی بدل به یک کتاب‌خانه معتبر محله‌ای خواهدشد که نه تنها کتاب‌ها و اسناد قابل مطالعه ارزشمندی خواهدداشت، بلکه در لابلای کتاب‌های قفسه‌ها خاطرات جمعی همه ما را هم تداعی خواهد کرد.
این‌جا کتاب‌خانه‌ای خواهدشد با مشارکت عمومی دوستداران تهران و بافت تاریخی آن. درِ این محفل فرهنگی به روی همه، و همیشه، باز خواهدبود.