مستند دشت خاموش

چهل‌وپنجمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان

«دشت خاموشِ» رابطه‌ها
بسیاری از ماها عادت داریم رویدادها و آدم‌ها را سیاه و سفید کنیم. مثلا این آدم چون کارگر است پس بسیار شریف و کاردرست است و آن یکی چون کارفرما است بسیار بدذات و خشن. در جهان واقع چنین نیست. همه ماها، بقول آن بزرگ، هریک مارهایی بر دوش داریم. مثل ضحاک. در زیر پوست‌مان. و هر آن این مار سربرمی‌آورد و خشونت درونی ما را برملا می‌کند. در نگاهی دیگر به گفته آن شاعر بزرگ و شورمند روس «همه ما یک جو اسبیم».
داستان «دشت خاموش»، همین تاریک و روشن روابط آدمی است. ساختار قصه فیلم بسیار ساده است: یک کوره‌پزخانه به دلایل مالی بسته می‌شود و تعدادی کارگر و زحمتکش بیکار می‌شوند و دلسرد. هریک نیز طلب و حسابی مالی با مالک کوره دارند. و نه به رسم کارگران مجتمع‌های صنعتی بزرگ، بل در قواره همین کارگاه‌ها، بده‌بستان اخلاقی و رفتاری با مالک از یک سو و با همدیگر از سوی دیگر دارند. همین‌ها هستند که لایه‌های عمیق قصه را تشکیل می‌دهند.
فیلم دشت خاموش که در سال ۱۳۹۸ ساخته‌شد، به عنوان نماینده سینمای ایران در بخش افق‌های هفتاد و هفتمین دوره جشنواره فیلم ونیز انتخاب و برنده جایزه بهترین فیلم این بخش شد. هم‌چنین برنده جایزه فیپرشی، جایزه ویژه انجمن منتقدان جهان شد. در بخش جنبی هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم ونیز هم موفق به دریافت جایزه انجمن اعتماد ملی ایتالیا شد.
زمان نمایش فیلم به شیوع گسترده کرونا خورد و فیلم دیده نشد. نمایشی آنلاین داشت آن‌هم در گیرودار خبرهای مرض و مرگ آن روزها. کاری است از احمد بهرامی (دومین ساخته او) با حضور هنرمندانی چون علی باقری، فرخ نعمتی، مهدیه نساج، تورج الوند، مجید فرهنگ، و تن چند دیگر.
تماشای فیلم خاموش را به مخاطب‌های حرفه‌ای سینمای ایران توصیه می‌کنیم.