سلام

تاکنون، بحث و جدل‌های زیادی داشته‌ایم که شهر سرزنده را طوری تعریف کنیم که مورد وفاق عمومی باشد. البته که هنوز چنین وفاقی وجود ندارد. در کشورهای اروپایی ‌و غربی‌هم موسسات متفاوتی هرسال شهرها را برحسب الگوها ومعیارهای خود ارزیابی می‌کنند و نتیجه ارزیابی‌ها عموما متفاوت هستند. مثلا موسسه‌ای شهر وین را سرزنده‌ترین شهر جهان معرفی می‌کند، دیگری سیدنی را و آن یکی هم هلسینکی را. در این میان، می‌توانیم سرزندگی را با مصادیق و تعریف‌های خودمان تعیین ‌کنیم. یکی از عام‌ترین الگوها، رفتار و کنش فرهنگی شهر است. آن‌هم در حوزه فرهنگ غیر کالبدی.

یعنی ببینیم در شهر، حال سینما چطور است! حال تئاتر چه؟ موسیقی چه حالی دارد. ببینیم آیا در شهر تعداد کافی سالن سینما و تئاتر و موسیقی وجوددارد؟ آیا این‌ها گیشه پروپیمان دارند؟ آیا رفتن به تئاتر حزو سبد فرهنگی مردم هست؟ ببینیم مردم چه رفتاری در پارک‌ها و فضاهای عمومی دارند؟ آیا بحث محیط زیست، به معنای عام آن و در مقیاس تخصصی و کارشناسی، نزد مردم شهر جایی دارد؟ آیا مردم شهر قدر آب را می‌دانند؟ آیا مردم شهر قدر پرندگان شهر را می‌دانند؟ آیا مردم وقتی به تماشای مسابقه فوتبال می‌روند، حواس و توجه‌‌شان به نظافت محیطی هست؟ آیا در فریادهای شادمانه‌شان برای تشویق بازیکن محبوب‌شان مواظب حرکات و کلام‌شان هستند و خیلی سوال و پرسش دیگر. اما برای این‌که موضوع خلط نشود و بتوان تصویر نسبتا روشن و کوچکی از رفتار فرهنگی شهر پیدا کرد، می‌‌توان فقط سینما و تئاتر را بررسی کرد. و موسیقی را.