روزگاری، تهران شهر فیلم و سینما بود. نمایش هر فیلم شاخص، رویدادی به شمار می‌رفت و مدت‌ها درباره‌اش بحث‌و نظر بود و نشریات سینمایی پررونق و پرطرفدار، بر عمق این رویداد می‌افزودند.

علاوه بر این، برخی از سینماهای آن موقع، اغلب یک ویژگی خاص هم داشتند که آن‌ها را از مکانی صرف برای نمایش و تماشای فیلم متمایز می‌ساخت. در سال‌های سی و چهل مسابقه‌ای نانوشته در حوزه معماری سینما جریان داشت، چهره‌های برتر معماری کشور، از جمله هوشنگ سیحون، حیدر غیایی و یوسف شریعت‌زاده آثاری از خود در این دوره به یادگار گذاشتند.

یکی از این یادگارها، سینما آسیا است. از سینماهای قدیمی تهران که تعطیل و نیمه مخروبه است. سینمایی که اثر معمار بزرگ ایران، مهندس هوشنگ سیحون است. سینما آسیا در سال ۱۳۳۷ توسط «امرلال هندوجا»، «نارانداس بگواندلاس» ساخته و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. با سالنی بزرگ با گنجایش ۹۶۲ صندلی.

صاحب سینما بعدها تهیه‌کننده هم شد و در سال‌های ۴۰، پنج فیلم سینمایی ساخت. سینما آسیا پاتوق سینماروهای معمولی و بی‌تکلف آن دوران بود. کسانی که نه دنبال سینمای شاهکار و مولف بودند و نه از فیلم‌های بزن‌ و بکوب یا آبگوشتی خوششان می‌آمد. موقعیت مکانی سینما هم مناسب بود. موقعیتی که کم‌کم محل تردد خریداران کفش و پوشاک مرغوب و خرده‌ریزهای تجملی شدند.

تاسیس فروشگاه بزرگ ایران در کنار سینما نیز، که محصولات لوازم خانگی و مبلمان خوب هم عرضه می‌کرد، موقعیت مکانی سینما را افزایش داد. دو سینمای حافظ و نیاگارا هم در همسایگی نه‌چندان دور این سینما، راسته را تبدیل به مکانی برای گذران اوقات فراغت می‌کرد.

امروز همه این سینماها تعطیل هستند و ته‌رنگ فرهنگی هنری این پهنه، مفقود!