روی کاشی های آبی رنگ نوشته شده: «خانه موزه صبا»؛ خانه‌ای با دیوارهای آجری و حیاطی نعلی‌شکل که اتاق‌های نقلی رو به آن باز می‌شود. این خانه قاجاری زادگاه استاد ابوالحسن صبا بود و بعدها به پاتوقی برای شاعران و اهالی هنر و موسیقی تبدیل شد.

خانه استاد صبا یکی از موزه‌های قدیمی تهران است که در سال‌های پنجاه و به همت همسر استاد صبا دایر شد. با این حال این موزه در دوره های مختلف افت و خیزهای زیادی را تجربه کرد.

در این موزه علاوه بر تماشای معماری قاجاری، وسایل و آثار شخصی استاد صبا هم به نمایش گذاشته شده‌است. بخش دیگری از این خانه به موزه مردم شناسی اختصاص دارد که عروسک های آن و لباس هایش توسط «منتخب اسفندیاری» همسر استاد صبا ساخته شده‌است. تماشای این موزه در هیاهوی محله ظهیرالاسلام خالی از لطف نیست.

ابوالحسن صبا پیش از مرگش وصیت کرده‌بود که خانه‌اش به موزه تبدیل شود؛ وصیتی که در سال ۵۳ و چندسال بعد از مرگ او محقق شد. این خانه ملک آبا و اجدادی استاد صبا بود که سال‌ها پیش توسط پدرش ابوالقاسم خان پزشک دربار ناصرالدین شاه خریداری شده بود و بعدها به خانه ابوالحسن صبا تبدیل شد.

خانه صبا معماری قاجاری دارد. پنجره‌های چوبی و چند دری‌ها، نور اتاق‌ها را تامین می‌کنند و راه به حیاط خانه می‌برند. پشت دری‌های سفید و ساده، آرامش به خصوصی به این خانه داده‌اند. خانه‌ای که زیر زمین آن محل تدریس استاد بود و از رفت و آمد بزرگان موسیقی دوران صبا خالی نمی‌شد. موزه صبا با اشیای و آثار باقی‌مانده از صاحب خانه تزئین شده‌است. از عینک و عصا و لباس گرفته تا دست نوشته‌ها و سازهای استاد صبا. در میان این سازها، ساز دست‌ساز صبا هم به چشم می‌خورد.