سلام

درباره تهران، تا دلتان بخواهد، مطلب هست. حرف و حدیث هست. و باید، متاسفانه، قبول کنیم نسبت انتقاد و بدگویی از تهران بسیار بیش از نصف کل متن و مطالب است. این شهر مظلوم را با انواع کسر و کاست‌ها نکوهش می‌کنند. بسیاری از این کمبودها یا نقص‌ها ذاتی تهران نیستند و تهران باید جورشان را بکشد. چرا مشکل ترافیک را به عنوان ایراد ذاتی تهران قلمداد می‌کنیم؟ چرا آلودگی هوا را ذاتی تهران برمی‌شماریم؟ اگر مدیریت کلان شهر و کشور، به دلایل منطقی و غیرمنطقی فراوان نمی‌تواند شهر و مردمانش را در برابر آلاینده‌ها حفاظت کند، تهران چه تقصیری دارد؟ مگر تهران تنها شهر حدود ده‌میلیونی جهان است؟ چرا در اغلب آن‌ها آلودگی هوا نداریم؟ مگر سرانه خودرو شخصی در تهران بیش از شهرهای معتبر اروپایی است؟ سرانه خودرو در آمریکا ۸۶۰ است. در لهستان ۷۶۲٫ در کشورهای آسیایی هم سرانه خودرو ایران (و تقریبا تهران) بسیار پایین‌تر از بسیاری از کشورها است. مثلا در ژاپن۷۱۲ خودرو برای هر ۱۰۰۰ نفر وجود دارد. در استرالیا ۷۳۷ خودرو. در امارات ۳۴۳ خودرو. در ایران این عدد ۱۸۳ است. تنها دو کشور هند و پاکستان هستند که سرانه بسیار پایینی دارند. هند ۳۳ و پاکستان۲۰٫ پس کوفتن بر سر تهران به خاطر آلودگی- که ادعا می‌شود علت اصلی آن تردد خودروها در شهر است، صواب و درست نیست.

 

 

. حتی این ادعا که تردد خودرو علت اصلی آلودگی هوا است ادعایی اثبات‌شده نیست. بنابراین درست نیست که هرچه فریاد داریم بر سر تهران بزنیم. تهران استعدادهایی داردکه در بسیاری‌ از پایتخت‌های جهان وجود ندارد. در چند پایتخت معتبر جهان در کریدورهای بصری شهر منظرهایی مثل دماوند دیده می‌شود؟ در چند پایتخت عالم می‌توان با کم‌تر از نیم‌ساعت رانندگی بدون ترافیک به ارتفاعات دو هزارمتری توچال رسید و با همان نیم‌ساعت در جهت مخالف به دشت ورامین؟ این‌ها نعمت نیستند؟ این همه روددره که در تهران هست در چند شهر جهان می‌توان دید؟ در کنار انواع مزیت‌های کالبدی و اقلیمی تهران، نباید فراموش کرد که تهران سابقه سکونتگاهی حدود شش هزارساله دارد. یافته‌های تپه‌های قیطریه و پیداشدن تصادفی بانوی چندهزارساله در چهارراه مولوی نشان از قدمت بسیار زیاد سکونت در تهران است. آیا این امتیاز کمی است؟ این را هم می‌دانیم که برخلاف ترجیع‌بند «تهران قریه سرسبزی بود که شاه طهماسب عزم کرد آن را حصارکشی کند»، این شهر در دوره‌های تاریخی متقدم‌تر سابقه سکونت دارد. وقتی در دل بازار تهران در تعمیرات یک مغازه، شالوده ابنیه ایلخانی در زیر کف مغازه پیدا می‌شود، در حقیقت رو شدن یکی از بسیاران نشانه‌های سکونت در تهران در ادوار تاریخ است. سرکوفت‌زدن به تهران یک ظلم است. بیاییم غبار اتهام از چهره پایتخت غرور‌انگیز کشور بزداییم.

بهروز مرباغی
سرمقاله نشریه اردیبهشت اودلاجان شماره ۲۴۵

0
لطفا اگر نظری دارید برای ما ارسال کنیدx