سلام

بعد از دهه‌ها، جهان دوباره به «توسعه محله‌ای» برگشته. جهان متوجه شده تقسیم مصنوعی شهر به «قطعات» شهری، معمولا بین چند خیابان، نمی‌تواند نشانه هویت باشد. و وقتی هویت نیست، پس نمی‌توان انتظار انسجام شهری و هم‌نوایی ملی داشت. ولی ساختار محله‌ای شهر این امکان را به وجود می‌آورد که اهالی همدیگر را بشناسند و وارد روابط همسایگی و هم‌جواری بشوند. حالا، پرسش این است: چه عوامل یا اموری ممکن است پیوند و هم‌گرایی محله‌ای را ایجاد و تقویت کند؟ به عبارت ساده «نقطه‌جوش‌های» یک محله کدامند؟ چند مورد را باهم مرور می‌کنیم. از ساده‌ترین تا عالی‌ترین.

ساده‌ترین عمل هم‌گرایی در محله پاکیزگی است. همین که در محله زباله نمی‌ریزیم، کیسه زباله را فقط در تانک زباله می‌اندازیم، نقطه شروع یک هم‌نوایی است. اگر در کنار این عمل، پیوسته سعی کنیم جلو منزل خود را تمیز نگه داریم و اگر لازم است، جارو کنیم، دیگه بهتر. اگر بعد از جارو نمی آب هم بپاشیم یعنی بیشترین احترام را به اهالی محله و عابران نشان داده‌ایم. این‌ها به نظر خیلی کوچک و ساده می‌آیند، ولی موثر هستند. اصولا زندگی با همین جزییات رنگ و جنس خود را پیدا می‌کند. حالا، کمی بالاتر برویم.اگر خانه‌ای داریم که کمی جادارتر و تاریخ‌دارتر است، بخشی از آن را به محله اختصاص دهیم. اشتباه نکنید نه اینکه بخشی از خانه را به کوچه بدهیم.نه اینکه بخشی از خانه را به کوچه بدهیم. نه. بیاییم یک یا دو اتاق آن را موزه خانوادگی کنیم.