مستند آنسوی چشم‌ها-مرتضی ممیز

صدوهفتمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان

سال‌های چهل و پنجاه سده گذشته، به دلایلی، دوره پربار و غنی در هنر و ادب ایران است. بسیاری از چهره‌های تاثیرگذار هنری و ادبی ما در این برهه زمانی به عرصه آمدند یا سردمدار سبک و مکتب شدند. مرتضی ممیز که در سال ۱۳۱۵ به دنیا آمده‌بود، در سال ۱۳۳۵ وارد دانشگاه می‌شود و با ورود به آتلیه محمدبهرامی، نخستین تجربه حضورش در بازار کار را تجربه می‌کند. کافی است نام برخی از دوستان او را در دوره کاری او مرور کنیم تا به این نتیجه برسیم اگر هنرمندی بخواهد تبدیل به چهره شود یا تاثیری بر جریانی هنری بگذارد، باید چند وجهی باشد و هنرش را تک‌ساحتی نبیند. ممیز در دانشگاه که بود با سهراب سپهری، پرویز کلانتری، ژازه طباطبائی، چنگیز شهوق و … آشنا می‌شود و سپس با پرویز کلانتری، سیروس امامی، آیدین آغداشلو و محمد احصایی همکار می‌شود. و بعدها با علی‌اصغر معصومی و فرشید مثقالی «آتلیه ۴۲» را تاسیس می‌کند و همین‌طور تا آخر عمرش در توش و توان است و خلاقیت و آفرینش. کم‌تر کسی است که با هنر ایران آشنا باشد، ولی ممیز را به عنوان بزرگ‌ترین گرافیست ایران نشناسد. او شاگردان زیادی تربیت کرد و افتخارات فراوانی به دست آورد. مستند «زندگی در تصویر» را مصطفی رزاق‌کریمی که خود از مولفان سینمای مستند است ساخته. طبیعی است زندگی ممیز را کسی باید مستند کند که در رشته خودش سرآمد باشد.

تاریخ اکران: ۲-۱۲-۱۴۰۲ ساعت ۱۷
مکان: خانه اردیبهشت اودلاجان