محله اودلاجان و کوچه‌های اطراف آن، مرکز بهترین و معروف‌ترین آثار تاریخی تهران است. تهران، که پایتخت کشور است، تنها یک اثر جهانی در فهرست میراث فرهنگی جهان دارد: کاخ گلستان. این کاخ در همسایگی محله است.

جالب آن‌که، همین کاخ نیمرخ تاریخ تهران هم هست. تهران در دوره صفوی مورد پسند سلاطین قرار گرفت، در دوره زندیه بیشتر مورد توجه قرار گرفت و بالاخره در دوره قاجار به پایتختی ایران گزیده شد. تاریخچه کاخ گلستان نیز چنین روندی دارد. تاریخ این کاخ گرچه به زمان شاه‌عباس صفوی ( ۹۸۸ ه.ق) بر می‌گردد، در سلسله‌های بعد نیز، کم و بیش، مورد توجه واقع شده تا این‌که در عهد کریم‌خان زند، این مجموعه با ساخت دیوان‌خانه‌ای، دچار تغییرات اساسی گردید.

ولی اهمیت واقعی ارگ را می‌توان به دوران آقا محمدخان قاجار نسبت داد. وی در اواخر دوران زندیه و پس از مرگ کریمخان (۱۱۹۳ ه.ق) از بحران داخلی ایران استفاده نمود، ایلات قاجار را از دشت گرگان که مرکز سکونت آنان بود به دامنه‌های جنوبی البرز یعنی ولایات تهران و دامغان سوق داد و سعی کرد که بتدریج راه خود را به طرف فارس یعنی مرکز حکومت و قدرت زندیه باز کند. آغا محمدخان بعد از غلبه بر لطفعلی‌خان زند در شعبان ۱۲۰۹ ه.ق به تهران برگشته و در نوروز ۱۲۱۰ ه.ق به نام پادشاه ایران تاجگذاری می‌کند.

کاخ گلستان، از این تاریخ به بعد توسعه می‌یابد و به مرور تبدیل به مجموعه‌ای می‌شود که امروز می‌بینیم. بازدید از این کاخ، حتما مغتنم است. در تالارها و بخش‌های مختلف آن می‌توان اسناد و اشیاء تاریخی بسیاری را دید، ضمن آن‌که خود فضای کاخ و محوطه آن، واقعا، زیباست.

قابل بازدید