سلام
یکی‌دو دهه است‌که در تمام عالم بر کوس توسعه محله‌ای می‌کوبند. جهان، پس از تکه‌پاره‌کردن‌های افراطی شهرها و ازبین‌بردن محله‌ها دوباره به ارزش‌ها و درون‌مایه‌های محله و توسعه محله‌محور رسیده و ساختار محله‌ای شهر را مناسب‌تر و پرثمرتر از قطعه‌بندی شهری می‌داند.
این‌که امروز محله چه تعریفی دارد و این مفهوم سرکوب‌شده چگونه خواهدتوانست مثل ققنوس از خاکستر ویرانی‌ها سر بلند کند، بحثی دیگر است. امروز باید خوش‌بینانه به روش‌های انسجام محله فکر کرد و را‌ه‌هایی را پیشنهاد کرد. در همین تهران، که متاسفانه یکی از شهرهای پیشگام در سرکوب نظام محله بود، هنوز هم عنوان و بن‌مایه محله وجود دارد.
هرچند مفهوم این محله‌ها با مفهوم و حتی شکل محله‌های پیش از سرکوب بسیار متفادت است. با این حال، مثلا هم اهالی شهرک اکباتان خود را هم‌محله‌ای می‌شناسند هم اهالی سعادت‌آباد آن را یک محله می‌دانند.
همین‌طور اهالی نارمک، تهران‌پارس و بسیاری مناطق دیگر. بازهم تکرار می‌کنیم مفهوم محله در مصداق مثلا نارمک بسیار متفاوت‌تر از آنی است که روزی اهالی درخونگاه از آن استنباط می‌کردند. به‌ویژه در دهه‌های اخیر که فضای مجازی می‌کوشد همه اهالی جهان را عضو و متعلق به یک محله نشان دهد!!
به هرحال ما در روزگار حاضر با شرایطی مشخص سروکار داریم و بسیاری پهنه‌های شهری خود را اهل یک «محله» می‌شمارند.
کاری که باید بکنیم آن است که این انسجام را تقویت و تکثیر کنیم. به روش‌های مختلف. یکی از روش‌های این کار، جمع‌کردن اهالی دور یک نشریه است. نشریه‌ای که ویژه همان محله باشد و حرف دل اهالی آن محله را منتشر کند.
اما کار به این سادگی نیست. نشریه محله‌ای بدین معنی نیست که پر است از گلایه‌های ریزودرشت اهالی از اوضاع کشور یا شهر. آنی نیست که مستقیم یا غیرمستقیم مردم را به راه راست هدایت کند. آنی نیست که کوچک‌ترین عمل عمرانی شهرداری یا دولت در محله را در بوق و کرنا کند. آنی نیست که قیمت اجناس و املاک را منتشر کند و کسب و کار محله را تبلیغ کند.
نشریه محله‌ای، به عنوان یک رسانه باید پیشتاز تفکر پیشرو و مترقی برای اعتلای منزلت زیست اهالی و موجب توسعه اندیشه خودباوری از یک سو و مطالبه‌گری از سوی دیگر باشد. زبان نشریه محله‌ای باید ساده و در عین حال فاخر باشد. نقل مطالب با گویش عامیانه با تمسک بر ادبیات کوچه و بازار سم مهلکی برای چنین نشریه‌ای است.
چون نشریه به دنبال آن است که اهالی محله باهم در مودت و احترام متقابل زندگی کنند، زبان و شکل خود نشریه هم باید بسیار بی‌تکلف و درست باشد. و علاوه بر تمام این ویژگی‌ها، نشریه محله‌ای باید در صحت و دقت مطالب حداکثر تلاش‌و کوشش را داشته‌باشدو به سمت حاشیه‌هاو رابطه‌های خرد و سخیف بین برخی افراد و گروه‌ها نلغزد. سخت است؟ بله!