در حوزه تزیینات معماری اصیل و سنتی ایران، امروز نوادر معدودی از هنرمندانِ صاحب سبک وجود دارند. متاسفانه آموزش این ریزه‌کاری‌ها جزو مواد آموزش نظری و عملی در واحدهای آموزشی امروز ایران قرار ندارند.
با این‌حال، گاه این فرصت پیش می‌آید با یکی از این بزرگان و دلسوختگان آشنا شویم و محضرشان را، به قدر وسع، درک کنیم. امروز، این فرصت برای ما پیش آمده، حضور استاد سیاوش طرزی را در خانه اردیبهشت داشته‌باشیم و آثاری از ایشان و هنرجویان ارجمندش را در نمایشگاه گروهی «نقش و نور» به مدت دوهفته، از دهم تا بیست و چهارم دی‌ماه، به نظاره بنشینیم.
طرفه آن‌که، استاد سیاوش طرزی معمار و آینه‌کاری است که به‌نوعی هم‌محله‌ای ما به حساب می‌آید. ایشان در سال ۱۳۳۲ در محله سنگلج تهران زاده شده‌است. در سال ۱۳۵۰ به استخدام سازمان حفاظت از آثار باستانی درآمدند و از همان زمان در حوزه مرمت آثار تاریخی ایران آموزش تخصصی دیده و کار کردند. تخصص ایشان بیشتر در حوزه مرمت تزئینات بدنه بنا است و به طور تخصصی زیرنظر اساتید برجسته هنر ایرانی، چون «اصغر شعرباف»، «اصغر بهرامی»، «جواد شفاعی» و… مهارت آموخته و مدت‌های مدید به مرمت و بازسازی آثار تاریخی «آینه‌کاری»، «نقاشی»، «گچ‌بری»، «کاشی‌کاری» و… اشتغال داشته‌اند.
مریم جمالیان، زهره صالحی، سالومه فرجی و ندا نادری، با آثار ارزنده خود، استاد طرزی را در این نمایشگاه همراهی می‌کنند.
مراسم گشایش نمایشگاه، روز جمعه دهم دی‌ماه ۱۴۰۰ خورشیدی، از ساعت ۱۶ تا ۱۹ برگزار می‌شود.
