شهر، هزارتو دارد و هزاران قصه. هرچه شهر مدنیت بیشتری مییابد، هزارتوی آن جذابتر میشود. روزگاری، در این شهر یک موزه وجود داشت و چند مجموعه کوچک شخصی و خانگی دیگر. کمکم موزههای تخصصی متنوع پیدا شدند و غنای فرهنگی شهر را وسعت دادند. و این روند ادامه دارد.امروز، دهها موزه یا «خانهموزه» در شهر وجود دارد که وجوه مختلف زندگی اجتماعی شهر و کشور را به مردم عرضه میکنند. یکی از جالبترین موزههای شهر، «موزه خیابان ولیعصر» است.
موزه خیابان ولیعصر موزه ای جمعوجور در خانهای تاریخی در کمرگاه خیابان ولیعصر.این موزه در «خانه مینایی» برپا شده. خانه جزو املاک منیریه، متعلق به زن کامرانمیرزا نایبالسلطنه، پسر سوم ناصرالدینشاه، بود. پس از فوت کامران میرزا، زمینهای این محله به عبدالحسین میرزا فرمانفرما، یکی از شاهزادههای قاجاری و نخست وزیر ایران فروختهشد.
خانه مینایی به عنوان یکی از آثار ملی ثبتشده تهران از معماری ارزشمندی برخوردار است و همه نشانههای معماری قدیم ایران، از آب انبار و اتاقهای زمستانه و تابستانه گرفته تا طاقچه، آینهکاری و حوض قدیمی را در خود دارد. امروز، مردم تهران با بازدید از خانه میرزایی، با تاریخچه و روند شکلگیری و تکامل خیبان ولیعصر آشنا میشوند.
نشانههای خاطرهانگیز شهر، از جمله عکاسخانه قدیم و جدید آن، برخی سینماها و پاتوقهای تفرجی شهر قبل از انقلاب در این موزه قابل دریافت است.
