سلام

در خیلی‌از شهرهای ما، این شعار بر در و دیوار هست که «شهر خانه ماست!». این‌که در شهرهای آن ور آب، مثلا در اروپا هم این شعار را در شهر می‌بینیم یا نه، بر ما معلوم نیست. هرچند بود و نبودِ این شعار بر دیوارهای شهرهای آن‌ها، خیلی هم تاثیری در گفتار امروز ما ندارد. ما دنبال آنیم که بدانیم آیا می‌شود شهر را خانه خود بدانیم؟ اگر بدانیم چه اتفاقی می‌افتد که اگر ندانیم نمی‌افتد. شاید، اصولا، نخست این سوال را بپرسیم که شهر مال کیست؟ حتی تندتر از آن: مالک شهر کیست؟! اصلا شهر مالک دارد؟ می‌تواند داشته‌باشد؟ در این گفتار علاقمندیم یک تلنگر ذهنی به خودمان بزنیم‌و از شعارهای دور و اطراف‌مان راحت نگذریم. از خودمان بپرسیم چرا و چه کسانی این شعار را بر دیوارها می‌نویسند. ممکن است خیلی سریع و ساده گفته‌شود «شهرداری نوشته!». درست هم هست. ولی چرا نوشته؟ آیا واقعا شهرداری باور دارد که شهر مال ماست؟ ما کی هستیم؟ اگر شهر مال ماست ما چه وظایفی در قبال آن داریم؟ مثلا وقتی ما یک خانه یا یک آپارتمان داریم، موظفیم آن را سالم نگه‌داریم، هر وقت لازم شد تعمیرات انجام دهیم. داخلش را تزیین کنیم، پول آب‌و برق و گاز را بپردازیم. و الی‌آخر. آیا اگر شهر هم مال ما باشد، مثل خانه ما باشد، وظیفه ما در قبال آن چیست؟ این‌جا است که منظور نظر نویسنده آن شعار بر دیوار شهر مشخص می‌شود. از ما می‌خواهد عوارض شهرداری را به‌موقع بپردازیم، سهم فاظلاب شهری‌مان بپردازیم، سهم‌مان از نظافت شهر را بپردازیم و الی‌آخر.