دیدن نمایشِ نوشین با مرتضی
«تئاتر فرهنگ از تماشاخانه‌های تهران بود و توسط عبدالحسین نوشین که در روسیه تحصیل کرده و گرایشات سوسیالیستی داشت در دهه بیست تاسیس شد. نوشین را پدر تئاترمدرن ایران می‌دانند. تئاتر فرهنگ در خیابان لاله‌زار پائین‌تر از کوچه اتحادیه قرار داشت که نوشین، علی محزون، لرتا و محمدعلی جعفری از نخستین بنیانگذاران آن بودند. شبی با مرتضی برای تماشای «تاجر ونیزی» به تئاتر فرهنگ رفتیم. بازیگران نمایش توران مهرزاد، مهین دیهیم، صادق بهرامی و عطاءالله زاهد بودند و کارگردان هم نوشین بود. اجرای بسیار زیبایی از اثر کمدی رمانتیک و معروف شکسپیر که مضمون کلی آن در ارتباط با نکوهش حرص و طمع و ستایش اعمال پسندیده انسانی است، در واقع ترویج انسانیت با نگاهی کمدی به زندگی. . . . بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تئاتر فرهنگ آتش گرفت که بی‌ارتباط با روابط نوشین و حزب توده و فعالیت‌های سیاسی‌اش نمی‌توانست باشد. تئاتر فرهنگ پس از بازسازی به پارس تغییر نام داد و مدیریت آن به فرد دیگری واگذار شد. . . خیابان نادری محله ارمنی‌نشین بود و اغلب مغازه‌های لوکس تهران آنجا بودند. نمایندگی ساعت‌های امگا، اورینت، خودکار پارکر و لباس‌های شیک و مد روز، کافه نادری از معروف‌ترین کافه‌های تهران که پاتوق نویسندگان و شاعران بود هم آنجا قرار داشت. کافه نادری شاید تنها بازمانده کافه‌های قدیمی تهران باشد که هنوز هم در خیابان جمهوری برپاست و برخی از قدیمی‌ترها برای خاطره‌بازی سری به آن می‌زنند. چندباری با مرتضی، سیاوش کسرایی، هوشنگ ابتهاج و احمد شاملو به آنجا رفتیم. کافه نادری حیاطی داشت که در تابستان‌ها دم غروب آن را آبپاشی می‌کردند و موسیقی زنده اجرا می‌شد»
«شصت سال عاشقی؛ زندگی و زمانه پوری سلطانی و مرتضی کیوان؛ فرشاد قوشچی؛ نشر روزنه؛ چاپ اول؛ ۱۳۹۵؛ ص ۳۴»
(قصه عشق مرتضی کیوان و پوری سلطانی و اعدام مرتضی به فاصله کوتاه از ازدواج آن دو، بسیار شورانگیز و عجیب است)
