سلام

از جمله آنانی نیستیم که می‌گویند خوب و بد زندگی، شادی و غصه روزگار و زشت ‌و زیبای این جهان، همه و همه، زاییده روح و روان خود ما است. از مریدان آن نظریه نیستیم‌که معتقد است هرچه هست از خودِ ما است و خود ما هستیم که جهان‌مان را می‌سازیم. اما از جمله معتقدانیم که انسان می‌تواند بر غم‌ها و زشتی‌ها چیره شود و روزگار خود را سیاه ننماید. از طرفداران این نظریه هستیم‌که محیط اطراف ما بیشترین تاثیر را در شکل‌دهی شخصیت و مسیر زندگی ما دارد و ما قادر نیستیم درست به همان مقصدی برویم که در آمال و آرزوهای‌مان بود یا هست. جهان بیرونی بسیار سخت و زمخت و انعطاف‌ناپذیر است. ما نمی‌توانیم در برابر این زمختی چنان عمل کنیم که انگار چیزی در برابر ما وجود ندارد. با این‌حال، در همه شرایط و تمام زمان‌ها، با درک واقعیت بیرونی و عینیت موجود، می‌توانیم با روش‌های متفاوت و متنوع از زمختی روزگار کم کنیم.

یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای کاستن از زمختی روزگار تلاش برای دیدن زیبایی‌ها و برجسته‌کردن نیکی‌ها است. در جهان هنر نیز چنین است، هنرمند واقع‌گرا لزوما به معنی هنرمند سیاه‌بین نیست. آنان که به بهانه واقع‌گرایی تمام تلاش خود را برای نمایاندن تمام کنج و گوشه زشتی‌های دوران صرف می‌کنند، واقع‌گرا نیستند، در نهایت عکاسان و تصویربرداران بدون مبانی نظری وضع موجود هستند که هیچ نگاه و ایده‌ای از خود ندارند. انسان مدرن و انسان واقع‌گرا به دنبال ساختن و آبادانی است