محله منیریه تهران، روزگاری معروف بود به محله منورالفکرها. بسیاری از اهالی درس و دانشگاه و دلباختگان جهان اندیشه و هنر که عموما از طبقه متوسط جامعه بودند و شغل دیوانی و اداری داشتند، در این حوالی زندگی می‌کردند. طبیعی است برای چنین کسانی باید فضاهای فرهنگی مناسب هم تهیه دید.

و بنابراین، بیراه نیست اگر سینماهایی در آن وجود داشته‌باشند. مثلث معروف سینماهای «فلور»، «داریوش» و «ستاره» هویت سینمایی محله را می‌ساخت. در این میان، شاید، سینما فلور را بشود اصلی‌ترین خاطره سینمایی محله دانست.

سینمایی که در سال ۱۳۱۶، با نام سینما روشن، شکل گرفت و پس از ۲۳ سال، نام خود را همراه با مالکیت جدید تغییر داد و شد سینما فلور. این سینما در سال ۱۳۶۴ یک بار دیگر نامش را که شبهه «غربی» و «اجنبی» داشت، تغییر داد و شد سینما گل.

نام سینما استعاره درستی بود. سینما، درست مثل گل، عمر محدودی داشت و پرپر شد و مرد. امروز از این سینما، که روزگاری خاطره جمعی محله را می‌ساخت، خبری نیست. اصلا. یاد آن روزگاران بخیر!