محیطی بسیار مناسب برای پزشکان!
«پس از هر سفر به ساحت مقدس کرمان، به عمارت قدیمی کنسولگری برمی‌گشتیم. در کنسولگری، معمولا، غذای روزانه را خودمان تهیه می‌کردیم و یا می‌پختیم. یک بار نیز شام را در منزل دکتر وایلد صرف کردیم. در آن شب گرچه صحبت‌ها حول محور بیمارستان و بیماری‌های مختلف دور می‌زد، ولی پیتر و دوستش «جورج اوری» که الکتریسین بیمارستان بود، اطلاعات مفیدی در رابطه با قنات‌های ایران به‌ما دادند. با وجودی‌که دکتر وایلد از بسیاری از امراض کشورهای آسیایی رنج می‌برد، معتقد بود که ساعت کار در بیمارستان کرمان بیشتر از ساعات کار بیمارستان‌های لندن نیست، شرایط کار نیز دشوارتر از لندن نمی‌باشد. او انسانی‌ست به‌تمام معنی متعهد. بسیاری از تسهیلات بیمارستانی را شخصا تهیه کرده و به آن‌جا آورده‌بود. حتی ترتیب انتقال یک دستگاه تولیدکننده اشعه ایکس را از طریق بندرعباس که ۴۸۰ کیلومتر با کرمان فاصله دارد و جاده آن‌هم بسیار بد است، داده‌بود. . . . بسیاری از کرمانی‌ها حتی از نزدیک‌شدن به بیمارستان اجتناب می‌کردند. بسیاری دیگر نیز تا زمانی‌که از پای در نیامده‌اند، به بیمارستان روی نمی‌آورند. ایرانی‌هابه قدری بیماری‌های مختلف را تجربه کرده و به جنبه‌های مختلف آن خو کرده‌اند که یورش یک مرض جدید را تا رووزی که به مرحله حاد و وخیم خود نرسد، جدی نگرفته و بدشگون تلقی نمی‌کنند. در ایران ممکن است مردی را بیابید که تا قبل از کورشدن، از وضع بد چشم خود به کسی شکایت نکرده یا مرض خود را با پزشک در میان نگذارده‌باشد. با این مقدمه باید پذیرفت که کرمان و دهکده‌های اطراف آن محیطی بسیار مناسب و باارزش برای پزشکانی که علاقمند به تجربه‌اندوزی در انواع امراض پیشرفته می‌باشند، به‌وجود آورده‌است».
«سفرنامه آنتونی اسمیت- ۱۳۳۰ شمسی» آنتونی اسمیت؛ ترجمه محمود نبی‌زاده؛ نشر گستره؛ چاپ اول؛ ۱۳۶۹؛ ص۱۱۴؛
