آیت‌الله مدرس حقوق دو سال خود در مجلس شورای ملی را جمع کرد تا توانست خانه‌ای در گذر میرزامحمود وزیر بخرد؛ محله نزدیک به مجلس شورای ملی که مدرس از سال ۱۲۸۹ خورشیدی به عنوان مجتهد طراز اول در آن مشغول به کار شد.

خانه، هم محل سکونت و آرامش آیت‌الله بود و هم جایی برای ملاقات‌های مهم و نشست و برخاست‌های آیت‌الله مدرس با سیاسیون و طلاب و شاگردانش. پیش‌نویس بندهایی از قانون اساسی زیر سقف همین خانه به همراه دیگر چهره‌های سیاسی آن دوران نوشته شد.

معماری این خانه سنتی با اندرونی و بیرونی، حیاط‌های مجزا و تالار اصلی درست همان چیزی بود که یک فعال سیاسی در آن روزگار نیاز داشت. این خانه بازسازی شده را این روزها به نام خانه‌موزه مدرس می شناسیم.

اگر به این خانه بروید، با خانه‌ای از معماری قاجار روبه‌رو می‌شوید. خانه‌ای که با آجرچینی و قطاربندی تزیین شده.

خانه مدرس و خانه نصیرالملک تنها خانه‌های باقی‌مانده از دوره قاجار در کوچه‌ای است که امروز به نام شهید جاویدی به چشم می‌خورد.

این خانه که درست در میانه کوچه قرار دارد، با دیوارهای آجرچینی شده‌اش به خوبی قابل تشخیص است. در دو لنگه چوبی و کلون‌های نصب شده روی آن هم نشانه دیگری برای تشخیص این خانه قاجاری است.

خانــه مثل اغلب خانه‌های قاجاری پایین‌تر از سطح کوچه قرار دارد و دلیلش هدایت آب به سمت آب‌انبار است. البته تغییر فضای شهری در دهه‌های گذشته و آسفالت روی آسفالت کشیدن‌های گاه و بیگاه هم به اختلاف ارتفاع کوچه و خانه دامن زده‌است.

آیت‌الله مدرس تنها فردی بود که به جز امام خمینی(ره)، تصویری از او روی اسکناس‌های ملی چاپ شده‌است.