وقتی در یک محله تاریخی زندگی می‌کنید، حتما باید منتظر اتفاقات و منظرهای زیبا باشید. حتما باید، گاه و بی‌گاه، ظرفیت‌های پنهان محله، خود را نشان دهد و یادآوری کند که محله شکوه و جلال خود را دارد و اگر امروز زخمی بر تن و غمی بر دل دارد، از جور زمانه است. این عکس، یکی از خانه‌های تاریخی و متروک محله را نشان می‌دهد. یک زیبای تنها. با تفاخری کم‌مانند و فضایی وسیع. تا همین چندسال پیش کسانی در آن می‌زیستندیا کار می‌کردند.

بر دیوارهای عمارت یادگاری‌های آن دوره هنوز وجود دارد. تقویم دیواری هم هنوز به دیوار است. اما در ظرف فقط پنج یا شش سال بخشی از سقف ریخته و مقداری از تزیینات نما از بین رفته. اتاق‌های دورتادور حیاط هم فرسوده شده‌اند و در دوسه جا سقف‌شان هم ریخته‌است.
همه این اتفاقات در کم‌تر از ده سال. قانون طبیعت و حکم سکونت این است: خانه اگر خالی بماند و تنها، حتما فرو می‌ریزد و از بین می‌رود.
خانه تبدیل به جولانگاه جانورها از یک سو، بی‌خانمان‌ها و آسیب‌یافته‌ها از سوی دیگر می‌شود. اولین نشانه‌های تلاشی خانه هم از فروریختن سقف شروع می‌شود. سقف خانه، دقیقا مثل چتر حمایتی برای تمام خانه است.
خانه تا سقف دارد سالم است، وقتی سقف ریخت دیگر باید افسوس گذشته خانه را خورد. امروز از این نمونه‌ها در محله زیاد است. زیبایان تنها و مهجوری که منتظر قدم‌ها و دست‌های یاریگر ما هستند.
تصورش را بکنید این خانه اگر مرمت و احیا شود چه شکوهی پیدا می‌کند! همه وجوه لازم برای یک عمارت زیبا و فاخر را دارد. با حیاط مرکزی بزرگ و حوض سنگی در وسط. با دو حیاط در دو کنج ساختمان که تناسبات بسیار زیبایی دارند.
تاریخچه این بنا چندان روشن نیست هرچند در نقشه عبدالغفار از دارالخلافه تهران (دوره ناصری) این خانه با نام «حسام لشکر» آمده‌است که البته محل تردید است. ولی، حداقل نشان‌دهنده این واقعیت است که حداقل قدمت بنا از دوره ناصری به این سو است که اسمش در نقشه دارالخلافه آمده‌است.

متاسفانه امروزه این خانه تخریب شده و جای خود را به یک پاساژ تجاری داده است.

تهران، خیابان خیام، کوچه کربلایی، کوچه حسام لشکر، پلاک های ۱۹ و ۱۷

غیر قابل بازدید