سلام

یکی از عارضه‌های مرکز شهرهای تاریخی، در ایران و در بسیاری دیگر از کشورها، خانه‌های خالی فراوانی است که متاسفانه مورد استفاده منطقی و معقول قرار نمی‌گیرند. در تهران خود ما، در بافت مرکزی شهر، مثلا در اودلاجان و چال میدان، خانه‌های بسیاری را می‌بینیم که خالی و بدون استفاده افتاده‌اند.
البته، خالی نه به این معنا که کسی در آن‌ها نیست. معمولا، صاحب ملک برای این‌که در و پنجره خانه به یغما نرود و کسی مواظب باشد که سقف پایین نیاید، ملک خود را با ساده‌ترین شرایط در اختیار کسانی قرار می‌دهند تا در زمانی مساعد، که معلوم نیست کی فراخواهدرسید، ملک قیمت پیدا کند که بفروشند.
این تفکر، چندان درست و آینده‌نگر نیست. در محله‌ای که سکونت وجود ندارد و خانه‌های بزرگ در اختیار یک فرد یا یک خانواده‌است، عملا، روز به روز مهجورتر و کم‌ارج‌تر می‌شود. در این محله‌ها، چه بسا رشد معکوس قیمت اتفاق بیفتد. یا اگر افزایش قیمتی در ارزش خانه‌ها اتفاق بیفتد هرگز در حد نرخ تورم نیست. در این محله‌ها، خانه خالی هرگز به قیمت واقعی‌اش نمی‌رسد. چون هر روز ویران‌تر و بی‌ارزش‌تر می‌شود.
ولی چرا چنین است؟ چرا این همه خانه بلااستفاده منطقی در این کوچه و محله‌ها وجود دارد؟ آیا تنها علت را باید در انتظار تورمی و امید به افزایش ارزش ملک در آینده جستجو کرد؟ آیا واقعا مردم به انتظار افزایش انفجاری قیمت خانه در این محله‌ها هستند تا خانه را تبدیل به احسن کنند؟ دلیل دیگری نیست آیا؟